Αγαπητές και Αγαπητοί φίλοι του CINEFIL

Συνεχίζουμε στον λαμπερό και καλλιτεχνικό Κόσμο των Διεθνών Κινηματογραφικών Φεστιβάλς.

Στο μέχρι τώρα ταξίδι μας δεν έχουμε επισκεφθεί μια χώρα με το Δικό της Κινηματογράφο, τη δική της Μεσογειακή Κουλτούρα, που έχει χαρίσει στο κόσμο Ταινίες που σημάδεψαν την Ιστορία της Έβδομης Τέχνης.

Την ΙΣΠΑΝΙΑ

ΔΙΕΘΝΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΑ

ΒΡΑΒΕΙΑ

GOYA

Για την ποιότητα και την Αξία του Ισπανικού Κινηματογράφου δεν υφίσταται η παραμικρή αμφισβήτηση.

Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείψει ΦΕΣΤΙΒΑΛ στην ΙΣΠΑΝΙΑ με παγκόσμια αναγνώριση.

Τα ΒΡΑΒΕΙΑ GOYA λοιπόν, στο όνομα του μεγάλου Ρομαντικού ζωγράφου FRANCISCO GOYA εκπροσωπούν τον Ισπανικό Κινηματογράφο αλλά και αντίστοιχα τον Ευρωπαϊκό.

Η Εναλλακτική τους ονομασία είναι:

PREMIOS ANUALES DE LA ACADEMIA

Στον διεθνή κόσμο του Κινηματογράφου μάλιστα τα ΒΡΑΒΕΙΑ GOYA θεωρούνται ισάξια της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

Τα ΒΡΑΒΕΙΑ δημιουργήθηκαν το 1987, ένα χρόνο μετά την ίδρυση της

ACADEMIA DE LAS ARTES Y LAS CIENCIAS CINEMATOGRAFICAS DE ESPANA

(Ισπανική Ακαδημία Κινηματογραφικής Τέχνης και Επιστήμης)

Η Πρωτη πανυγηρική τελετή απονομής των βραβείων έγινε στις 16 ΜΑΡΤΗ 1987 στην ΜΑΔΡΙΤΗ, στο

TEATRO LOPE DE VEGA

H Τελετή της Απονομής των βραβείων γίνεται κάθε χρόνο γύρω στο τέλος του ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ και τα βραβεία δίνονται στους παραγωγούς των ταινιών της προηγούμενης φυσικά σαιζόν.

Το ΒΡΑΒΕΙΟ αυτό καθ΄εαυτό είναι ένα Μικρό Μπρoύτζινο Αγαλματίδιο της προτομής του FRANCISCO GOYA το οποίο έχει φιλοτεχνηθεί από τον γλύπτη JOSI LUIS FERNANDEZ

ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ των ΒΡΑΒΕΙΩΝ

Τα ΒΡΑΒΕΙΑ GOYA, καλύπτουν όλο το φάσμα της Κινηματογραφικής παραγωγής, και έτσι απονέμονται 29 κατηγορίες αναλυτικών βραβείων.

Στην ιστορία μέχρι τώρα για να δούμε τα Κινηματογραφικά έργα με τα περισσότερα ΒΡΑΒΕΙΑ GOYA θα σταθούμε στα:

4 ΒΡΑΒΕΙΑ GOYA (Σενάριο, Σκηνοθεσία, Α' Αντρικό και Α' Γυναικείο Ρόλο)

1990 "AY CARMELA" του CARLOS SAURA

2003  "TAKE MY EYES" της ICIAR BOLLAIN με τους LUIS TOSAR & LAIA MARULI

2004   "THE SEA INSIDE"  του  ALEJANDRO AMENABAR  με τους JAVIER BARDEM & LOLA DUENAS

Αυτός είναι ο μαγικός κόσμος του Ισπανικού Κινηματογραφικού Φεστιβάλ των ΒΡΑΒΕΙΩΝ GOYA.

Βασικός σταθμός στα παγκόσμια Κινηματογραφικά δρώμενα.

Τέλος για να αντιληφθούμε την αξία και την ποιότητα του ΙΣΠΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ για να ρίξουμε μια ματιά σε μια "πρόχειρη" λίστα ΙΣΠΑΝΩΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΩΝ που αφήνουν τη δική τους σφραγίδα στην ύψιστη Κινηματογραφική τέχνη:

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι

η Εβδομάδα που τρέχουμε είναι εβδομάδα σημαντικών Πολιτικών και Κοινωνικών Εξελίξεων

Για να μιλήσουμε με όρους Κινηματογράφου, το sequel του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ που εδώ και 2,5 χρόνια καταστρέφει τον Ελληνικό Λαό έχει πάλι την τιμητική του.

Την Τετάρτη θα ξέρουμε αν το ΜΝΗΜΟΝΙΟ Νο. 6 θα έχει "κοινοβουλευτική νομιμοποίηση".

Και το τονίζουμε τον όρο καθώς την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ την έχει ήδη ΑΠΩΛΕΣΕΙ με τον πιο ΚΡΑΥΓΑΛΕΟ και ΘΟΡΥΒΩΔΗ ΤΡΟΠΟ.

Η Βδομάδα που ζούμε βρίσκει την ΚΟΙΝΩΝΙΑ στο ΠΟΔΙ.....!

Το ΛΑΪΚΟ ΚΙΝΗΜΑ είναι πάλι στα ..κάγκελα, στο δρόμο, στις διαδηλώσεις, στις πορείες, στις πλατείες, εκεί που χτυπάει η καρδιά του.

Δικαιωματικά λοιπόν εδώ στο CINEFIL κρίνουμε ότι μια ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ θα μπορούσε να συνοδέψει καλλιτεχνικά και ιστορικά τις κρίσιμες αυτές ώρες.

Διαλέξαμε λοιπόν τη θρυλική ταινία του STUART HAGMANN

"ΦΡΑΟΥΛΕΣ και ΑΙΜΑ"

(THE STRAWBERRY STATEMENT)

"Οι πατεράδες μας ζουν διαρκώς με την οργή που φέρνει σε ορισμένους ανθρώπους η θέα των μακριών μαλλιών.

Εμείς πάλι ζούμε με την οργή που φέρνει σε ορισμένους άλλους η θέα ενός ανθρώπου που κορδώνεται πλάι σε μια αστραφτερή Μερσεντές, απ' αυτές που μοιάζουν να περιμένουν από ένα σοφέρ με λιβρέα να σταθεί επάνω σε κάθε φτερό της.

Όσο για τις οδυνηρές εντυπώσεις που προκαλούν τα μαλλιά μας, αισθανόμαστε υπέροχα. Μας αρέσει να βλέπουμε το ύφος που παίρνουν οι αστυφύλακες, την αγανάκτηση των ηλικιωμένων κυριών, την ανησυχία στα πρόσωπα των εμπόρων. Θέλουμε να μας βλέπουν όλοι και να λένε: «Να οι εχθροί του κατεστημένου». Σ' αυτό έχουμε φτάσει, καθώς λέμε και στη γλώσσα της επανάστασης..."

James Kunen (The Strawberry Statement)

Η ταινία ακολουθεί την εξιστόρηση της εξέγερσης των φοιτητών, οι οποίοι παλεύουν μεταξύ άλλων ενάντια στα κέντρα κατάταξης για το στρατό που λειτουργούν στο εσωτερικό του πανεπιστημίου και στις φυλετικές διακρίσεις, ενώ κεντρικό σημείο της δράσης τους γίνεται ο αγώνας ενάντια στο σύστημα και η αμφισβήτηση του ρόλου της εκπαίδευσης, όπως αυτή εφαρμόζεται. H αναταραχή θα διαρκέσει δύο μήνες πριν διαλυθεί βίαια από την αστυνομία και την εθνοφυλακή.

Ο τίτλος της ταινίας και του βιβλίου προέρχεται από την απαξιωτική δήλωση ενός εκ των ακαδημαϊκών του Columbia, του καθηγητή πολιτικής φιλοσοφίας Χέρμπερτ Ντιν (Herbert L. Deane), σχετικά με τις απόψεις των φοιτητών για τη γενικότερη πολιτική του πανεπιστημίου: «Δε με ενδιαφέρουν περισσότερο από το αν τους αρέσουν ή όχι οι φράουλες!», ανακοίνωσε σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:  JAMES KUNEN

ΣΕΝΑΡΙΟ:  ISRAEL HOROVITZ

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: STUART HAGMANN

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΣΗ-ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ:  RALPH WOOLSEY

ΜΟΥΣΙΚΗ: IAN FREEBAIRN SMITH

Ο Αμερικάνος Σκηνοθέτης STUART HAGMANN, γνωστός και στη συνέχεια από το οικολογικό του θρίλλερ "TARANTULAS THE DEADLY CARGO-1977" σκηνοθετεί εδώ με μοναδικό ύφος documentair μια ταινία δύσκολη εξ ορισμού, κόντρα σε ένα ολάκερο κατεστημένο και μπλοκ εξουσίας.

Ρυθμός εξαιρετικός, εναλλαγή σύγκρουσης και συναισθημάτων και ανάδειξη με ένα εξαίρετο λυρικό τρόπο της ανθρώπινης οντότητας μέσα στη δίνη της Κοινωνικής σύγκρουσης του Κινήματος με την εξουσία.

Χωρίς να ισοπεδώνει πρόσωπα και αισθήματα ο HAGMANN κατορθώνει να παρουσιάσει έξοχα και το ατομικό αλλά και το συλλογικό στοιχείο μέσα στην ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.

Η Κορύφωση της ταινίας είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ και οι σκηνές που παρουσιάζονται έχουν χαράξει πραγματικά την ιστορία του Πολιτικού Κινηματογράφου της δεκαετίας του 1970.

ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ

BRUCE DAVISON :  SIMON

KIM DARBY:  LINDA

BUD CORT:  ELLIOT COXSWAIN

Κάτι που ειδικά ξεχώρισε και έμεινε αξέχαστο μέσα στην ταινία είναι η ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ του ΜΟΥΣΙΚΗ

Ανάμεσα στα μουσικά μοτίβα ακούγονται κομμάτια από καλλιτέχνες που συνέδεσαν τη ζωή τους με το ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ και ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ της δεκαετίας 1970 στις ΗΠΑ

JOHN LENNON, CROSBY STILL NASH AND YOUNG, BUFFY SAINTE MARIE, THUNDERCLAP NEWMAN,

ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

Η ταινία έτυχε ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ στα ΔΙΕΘΝΗ ΦΕΣΤΙΒΑΛ παρά την έντονα αντισυστημική της χροιά.

Έτσι, το 1970 στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ ο Σκηνοθέτης STUART HAGMANN κατακτά το ΒΡΑΒΕΙΟ JURY PRIZE

Επίσης είναι ΥΠΟΨΗΦΙΟ για ΧΡΥΣΟ ΦΟΙΝΙΚΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ την ίδια χρονιά

Επίσης το 1971 στο ΦΕΣΤΙΒΑΛ LAUREL Ο νεαρός Ηθοποιός BRUCE DAVISON είναι ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ για βραβείο ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ.

Οι ΕΙΚΟΝΕΣ από την ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΕΙΣΒΟΛΗ των ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ μέσα στο ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ σε ατμόσφαιρα γεμάτη ΧΗΜΙΚΑ και ΚΤΗΝΩΔΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΒΙΑ (Τι μας θυμίζει άραγε........), εν μέσω ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΑΝΑΤΑΣΗΣ θεωρούνται ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ και έχουν παραμείνει χαρακτηριστικές

Νάμαστε λοιπόν πάλι εδώ αγαπητές Φίλες και Φίλοι με την συνεχή περιήγησή μας στους

ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ που σημάδεψαν την πορεία του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ.

Έχουμε επαναλάβει στα προηγούμενα Πέντε (5) αφιερώματά μας στο θέμα, ότι ο κατάλογος των ΗΘΟΠΟΙΩΝ που υποστήριξαν με ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ τον ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ είναι πάρα πολύ ΜΑΚΡΥΣ.

Υπάρχουν ΔΕΚΑΔΕΣ ΜΕΓΑΛΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ, ΑΝΔΡΕΣ και ΓΥΝΑΙΚΕΣ που έλαμψαν με την παρουσία τους δίπλα στους ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ.

Πάμε λοιπόν σήμερα στο Έκτο (6ο) ΜΕΡΟΣ της αφιέρωσής μας

Κινηματογράφο

Την έχουμε δεί και την έχουμε απολαύσει σε πάρα πολλές κλασικές γνωστές Ελληνικές ταινίες.

Χαρακτηριστική παρουσία Ώριμης Κυρίας που υποστηρίζει διάφορους ρόλους, τους περισσότερους από αυτούς στο ρόλο μιας Θετής συνήθως Μητέρας που στέκεται με ευλάβεια, τρυφερότητα και αγάπη πλάι στα Ψυχοπαίδια της.

1913-2002 'Εφυγε στα 89 της χρόνια πλήρης ημερών

Γεννήθηκε στο ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ της ΝΟΤΙΑΣ ΑΦΡΙΚΗΣ, από Κεφαλλονίτες γονέις, που ζούσαν μετανάστες στη χώρα της Αφρικής.

Όπως με όλους τους καλλιτέχνες της εποχής εκείνης, και την ΤΖΟΛΥ ΓΑΡΜΠΗ την χαρακτήριζε πέρα από το άπλετο ταλέντο της, η σεμνότητα και η γνησιότητα του χαρακτήρα της.

Παντρεύτηκε τον επίσης ΕΞΟΧΟ ΗΘΟΠΟΙΟ ΘΕΟΔΩΡΟ ΜΟΡΙΔΗ, με τον οποίο έζησαν μαζί 20 χρόνια, και δυστυχώς και οι δύο πέθαναν φτωχοί και εντελώς ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ σε ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ.

Η ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ της είναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

Το έργο της ξεκινάει το 1932, σε ηλικία 19 ετών, στην ταινία του ΣΤΕΛΙΟΥ ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΥ  "ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΑΠΙΛΑ" και τελειώνει, 50 ολάκερα χρόνια μετά, το 1982 στην ταινία "ΑΛΑΛΟΥΜ" του ΓΙΩΡΓΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗ.

Συνολικά εμφανίζεται σε:  53 Κινηματογραφικές ταινίες.

Ποιος δεν τη θυμάται σαν κλασική "ΨΥΧΟΜΑΝΑ" του Ελληνικού Κινηματογράφου, στο

"ΚΛΩΤΣΟΣΚΟΥΦΙ", στους "ΜΑΚΡΥΚΩΣΤΑΙΟΥΣ και ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗΔΕΣ" το 1960 σαν την γραφική "ΘΕΙΑ", σαν ΚΑΤΕΡΙΝΑ στην "ΛΙΖΑ και η ΑΛΛΗ", σαν την κλασική σύζυγο ΑΡΕΤΗ ΚΑΡΟΥΖΟΥ στον "ΑΤΣΙΔΑ", σαν την ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΖΟΥΜΠΟΥΛΗ στο "ΕΥΤΥΧΩΣ ΤΡΕΛΑΘΗΚΑ", σαν ΤΑΣΙΑ στα θρυλικα "ΧΤΥΠΟΚΑΡΔΙΑ ΣΤΑ ΘΡΑΝΙΑ", σαν την ....ανεπανάληπτη Χήρα Γυμνασιάρχου Ευτέρπη Καραβαγγέλη στην θρυλική "ΣΩΦΕΡΙΝΑ", σαν Ανδρονίκη στο "Η ΑΡΧΟΝΤΙΣΣΑ ΚΑΙ Ο ΑΛΗΤΗΣ", σαν Ψυχομάνα Δέσποινα στο "Η ΝΕΡΑΪΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΛΗΚΑΡΙ"

Ρόλοι πραγματικά ανθρώπινοι, ρόλοι που υπηρέτησε με αμεσότητα, συνέπεια, μεγάλη αληθοφάνεια, σαν ή ίδια, ψυχή και σώμα να ζούσε αυτό που στη σκηνή με τόσο όμορφο τρόπο ερμήνευε.

Κινηματογράφο

Αντίθετα φυσικά απ την τρυφερή και γλυκειά Τζόλυ Γαρμπή, εδώ τώρα περνάμε σε έναν ΑΝΤΡΙΚΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟ ΡΟΛΟ με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.

Ο ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΟΣ, ΣΤΟΜΦΩΔΗΣ, ΚΡΑΤΑΙΟΣ, Χαρακτήρας που διαχρονικά ερμήνευε ο Εξαιρετικός τούτος Ηθοποιός μας.

1905-2003   Έζησε 98 πλήρη έτη

Γεννήθηκε στην ΚΥΠΡΟ και έσβησε σε βαθύτατα γεράματα το 2003, ένα ακριβώς χρόνο μετά το θάνατο της αγαπημένης του συζύγου ΤΖΟΛΥΣ ΓΑΡΜΠΗ, με την οποία, όπως ήδη αναφέραμε, έζησαν μαζί 20 χρόνια.

Και εκείνος έφυγε παντελώς ξεχασμένος, σε Γηροκομείο όπου βρισκόταν τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο άνθρωπος που οι ρόλοι που ερμήνευσε έσφυζαν από δύναμη, επιβλητικότητα και καρδιά.

Το μεγάλο πεδίο του στο οποίο διακρίθηκε ήταν το ΘΕΑΤΡΟ, στο οποίο ξεκίνησε το 1924, σε ηλικά 19 ετών, με τον θίασο των θρύλων: ΒΕΑΚΗ-ΝΕΖΕΡ.

Έπαιξε ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ σε πολλές μεγάλες εμφανίσεις: "ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΣ", "ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ" και στην συνέχεια είχε μια ΛΑΜΠΕΡΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ σε ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΘΙΑΣΟΥΣ μαζί με τους:

ΚΥΒΕΛΗ, ΒΑΣΙΛΗ ΡΩΤΑ, ΜΑΡΙΚΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΗ, ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΧΝΗΣ, ΜΑΝΟ ΚΑΤΡΑΚΗ, ΒΑΣΩ ΜΑΝΩΛΙΔΟΥ, ΜΙΜΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ, ΜΑΙΡΗ ΑΡΩΝΗ.

Μιλάμε δηλαδή, ότι παρέλασε ανάμεσα σε ολάκερη τη ζωντανή Ιστορία του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ, ερμηνεύοντας επίσης και σχεδόν όλο το κλασικό δραματολόγιο του παγκόσμιου θεάτρου.

Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΟΡΙΔΗΣ αποφασίζει να ασχοληθεί και με τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ και το 1948, σε ηλικία 39 πλέον ετών ξεκινάει τις πρώτες του εμφανίσεις.

Το 1948 πρώτη του εμφάνιση στους "ΧΑΜΕΝΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ" του ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΦΟΡΟΥ και τελευταία το 1989, 39 χρόνια μετά, στην ταινία "Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ ΟΝΕΙΡΑ" του ΝΙΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ.

Η ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ του αποτελείται από:  93 Κινηματογραφικές ταινίες (!!!)

Υπηρέτησε όλα τα είδη του Ελληνικού Κινηματογράφου με μεγάλη επιτυχία:

ΜΕΛΟ, ΒΟΥΚΟΛΙΚΑ, ΠΟΛΕΜΙΚΑ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΕΡΓΑ, ΚΩΜΩΔΙΕΣ ΗΘΩΝ, ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ.

Ποιος δεν τον θυμάται σε ρόλους αυστηρού Πατέρα, συνήθως πλούσιου και άκαρδου, σοβαρού και συντηρητικού καθηγητή, Επιβλητικού Ιερέα ιστορικού προσώπου, ρόλους που πάντα είχε το δικό του χαρακτηριστικό να προσθέσει.

Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΜΟΡΙΔΗΣ υπήρξε ΜΕΓΑΛΟΣ Ηθοποιός που η αναλογία της προσφοράς του βαραίνει κύρια το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ στο οποίο χάρισε τεράστιες ερμηνείες, χωρίς να αφήσει "παραπονεμένο" και τον Κινηματογράφο στον οποίο η συμμετοχή του υπήρξε καταιγιστική.

Παρ΄όλα αυτά το τέλος του υπήρξε εκτρωματικά δυσανάλογο της μεγάλης του προσφοράς στην Τέχνη.

ΔΕΣΠΩ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ:  Μια ΔΙΕΘΝΗΣ Μορφή στον Κινηματογράφο μας

Μια από τις ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΚΥΡΙΕΣ της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, ανάμεσά τους φυσικά και ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ.

Η ΔΕΣΠΩ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ, είναι χαρακτηριστική μορφή Ηθοποιού που αν και ερμηνεύει ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ, λάμπουν στην κυριολεξία σε ΠΡΩΤΟ ΠΛΑΝΟ, επαληθεύοντας στο Ακέραιο την επικεφαλίδα τίτλο του θέματός μας.

13/7/1916-18/2/2004

'Εζησε 88 πλήρη χρόνια

Η Μεγάλη μας ηθοποιός είναι γέννημα θρέμμα ΠΕΙΡΑΙΑ όπου γεννήθηκε σε ένα κλασικό σπίτι του ΤΣΙΛΕΡ με Δωρικές κολώνες.

Η Καταγωγή των γονέων της είναι απ τη ΡΩΣΙΑ. Δεν φοίτησε σε Ελληνικό σχολείο και η παιδεία της έχει βάση τη ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ.

Είναι απόφοιτος της ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ και το 1942 έχει την πρώτη της εμφάνιση στο ΧΟΡΟ της ΜΗΔΕΙΑΣ.

Φυσικά και η καλλιτεχνική της παιδεία είναι το ΘΕΑΤΡΟ το οποίο υπηρετεί με μεγάλες εμφανίσεις και συμμετοχές σε λαμπερούς θιάσους και ρόλους.

Απόφοιτος και του ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΕΧΝΗΣ γίνεται μόνιμο μέλος του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ από το 1946-1950 και από το 1954-1963.

Εμφανίζεται σε σημαντικούς θιάσους της εποχής όπως: ΜΟΥΣΟΥΡΗ, ΑΝΔΡΕΑΔΗ, ΜΑΝΩΛΙΔΟΥ, ΑΡΩΝΗ, ΧΟΡΝ

Το 1947 εμφανίζεται για πρώτη φορά στην μεγάλη οθόνη στην ταινία ¨Τα παιδιά της Αθήνας¨, αλλά ο δρόμος για την διεθνή κινηματογραφική της καριέρα θα ξεκινήσει στη δεκαετία του ΄60.

Στις HΠA ταξιδεύει το 1967 και παραμένει μέχρι το τέλος της χούντας, το 1974, εκφράζοντας την αντίθεση της στο καθεστώς.

H διαμονή της στο εξωτερικό συνοδεύτηκε από νέα δημιουργική εξέλιξη στην σταδιοδρομία της.

Με την αχώριστη φίλη της Μελίνα Μερκούρη πρωταγωνιστούν στο έργο του Zύλ Nτασέν «Iλια Nτάρλινγκ», στο θέατρο Mάρκ Xέλλιντζερ στο Mπροντγουεϊ της Nέας Υόρκης.

Πρόκειται για την θεατρική διασκευή της ταινίας ¨Ποτέ την Κυριακή¨ που αποτελεί σταθμό στην καριέρα της Δέσπως Διαμαντίδου. Σταθμός στην θεατρική της πορεία θεωρείται ο ρόλος της στο ¨Καμπαρέ¨ όταν, αντικαθιστώντας την Λότε Λένια, μεταμορφώνεται σε Φράου Φραίντερ. Την ίδια περίοδο γίνεται η κινηματογραφική μητέρα του Γούντι Άλεν, στον ¨Eιρηνοποιό¨.

Στα ¨Μαύρα Τριαντάφυλλα για τη νύφη¨ η Δέσπω Διαμαντίδου, με σκηνοθέτη τον Xάλ Πρινς, ξεχωρίζει σ΄ έναν ακόμα ρόλο, όπως και στο ¨Υπόσχεση την αυγή¨ με φόντο το Παρίσι και σκηνοθέτη τον Zιλ Nτασέν. Επίσης συμμετέχει στους ¨Καβαλάρηδες¨ του Φράνκεχαϊμερ που γυρίζεται στην Ισπανία.

Το 1991 παίρνει το κρατικό βραβείο δεύτερου γυναικείου ρόλου για την ταινία του Θ. Σκρουμπέλου ¨O Tζώνης Kέλν κυρία μου¨. H Δέσπω Διαμαντίδου διακρίθηκε και για το πλούσιο μεταφραστικό της έργο. Σύζυγος της υπήρξε ο εκλεκτός ηθοποιός Ανδρέας Φιλιππίδης, με το όνομα του οποίου είναι καταχωρημένη στο παλιό μητρώο του ΣEH, με ημερομηνία εγγραφής 2.6.1942.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Η Φιλμογραφία της ΔΕΣΠΩΣ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ έχει ένα κατάλογο από 56 Ταινίες.

Από το 1947 έως το 2003 στο "SKIPPER STRAAD".

Τι να ξεχωρίσει και που να σταθεί κανείς σε όλες αυτές τις συμμετοχές που μια προς μια παραμένουν ιστορικά συγκλονιστικές:

"ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ",  "ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΨΕΜΜΑ",  "ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ"  Ρόλος σταθμός,  "Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΘΑ ΞΑΝΑΡΘΕΙ" το 1961 σε ένα συγκλονιστικό θρίλλερ,  "ΤΑ ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΑΝΑΡΙΑ" σε μια ακόμα συγκλονιστική παρουσία,  "ΓΑΜΟΣ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ",  "Η ΔΕ ΓΥΝΗ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ",  "TOP KAPI",  "ΣΤΕΦΑΝΙΑ",  "ΟΙ ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΙ" το 1965 στο ρόλο της ΡΟΖΑΣ,  "ΚΡΑΥΓΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ" 1978.

Μια πραγματικά ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΡΦΗ στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΕΧΝΗ, ΘΕΑΤΡΟ και ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ.

Μια ΕΛΛΗΝΙΔΑ που ΤΙΜΗΣΕ το ΛΑΟ της και την πατρίδα της ΔΙΕΘΝΩΣ στο στερέωμα αυτού που υπηρέτησε.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ

Μια ακόμα επιβλητική μορφή του Θεάτρου και του Κινηματογράφου μας, που και ο ίδιος με την παρουσία του συμπλήρωσε το πολύ μεγάλο puzzle λαμπερών ηθοποιών που διέπρεψαν σε ΔΕΥΤΕΡΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ.

1919-1989

Έζησε 70 χρόνια

Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στην ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ καθώς επίσης και στην ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ του ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

Εργάστηκε στο ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ, στο Κ.Θ.Β.Ε. καθώς επίσης και στο ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΘΕΑΤΡΟ

Ερμήνευσε στο θέατρο όλο σχεδόν το κλασικό δραματολόγιο του ξένου θεάτρου καθώς επίσης και διατέλεσε ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ για 20 ολάκερα χρόνια.

Στην προσωπική του ζωή έκανε δύο γάμους με τις:

ΔΕΣΠΩ ΔΙΑΜΑΝΤΙΔΟΥ και ΛΙΛΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Έχει παίξει σε 44 Κινηματογραφικές ταινίες

Ξεκίνησε το 1947 στην κλασική ταινία του ΤΑΚΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  "ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ" και ολοκληρώνει την παρουσία του το 1984 στην ταινία "ΘΗΛΥΚΟ ΘΗΡΙΟΤΡΟΦΕΙΟ" του ΝΙΚΟΥ ΖΕΡΒΟΥ

Διακρίθηκε σε μια σειρά ρόλους σε αρκετά είδη ταινιών

Πιο βασικές του εμφανίσεις στις ταινίες:

"ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ",  "ΦΑΙΔΡΑ",  "ΑΠΑΓΩΓΗ",  "ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ", "ΛΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ",  "Η ΖΟΥΓΚΛΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ",  "ΚΑΤΑΧΡΗΣΙΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ",  "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΓΑΜΠΡΟΣ",  "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΣ ΠΟΠΟΛΑΡΟΣ",  "ΕΡΩΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ",  "Ο ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ",  "ΣΟΥΛΙΩΤΕΣ",  "ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ",  "ΓΚΑΡΣΟΝΙΕΡΑ ΓΙΑ ΔΕΚΑ", "ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ"

ΜΑΡΙΚΑ ΝΕΖΕΡ

Άλλη μια κλασική παραδοσιακή Γυναικεία μορφή στο χώρο του Ελληνικού Κινηματογράφου, διέπρεψε με την παρουσία της, το γλυκό της χαμόγελο, τα εκφραστικά της μάτια και την απλοϊκή της καλωσύνη.

Γεννήθηκε στην ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ το 1906 και πέθανε στην ΑΘΗΝΑ στις 18/7/1989 σε Ηλικία 83 ετών.

Κόρη του Κων/νου Νέζερ και της Μίμου Ηθοποιού Κλεοπάτρας Νέζερ

Εγγονή του Χριστόφορου Νέζερ, που ήταν Φρούραρχος Αθηνών και Υπασπιστής του Όθωνα.

"Υψηλή" καταγωγή λοιπόν για την ιστορική μας Ηθοποιό.

Από 13 ετών στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΑΝΙΔΙ η ΜΑΡΙΚΑ ΝΕΖΕΡ με την αδελφή της ΚΑΤΙΝΑ, μάλιστα τις φώναζαν "ΤΑ ΝΕΖΕΡΑΚΙΑ".

Δούλεψε πολύ στο ΜΟΥΣΙΚΟ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΙΑΚΟ ΕΙΔΟΣ ΘΕΑΤΡΟΥ και στην ΟΠΕΡΕΤΤΑ.

Κλασική ΚΑΡΑΤΕΡΙΣΤΑ ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Η Λαμπερή της ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΡΙΕΡΑ ξεκινάει το 1948 στην θρυλική της εμφάνιση στην ταινία "ΜΑΝΤΑΜ ΣΟΥΣΟΥ" του ΝΙΚΟΥ ΤΣΙΦΟΡΟΥ στην οποία και ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΙ με τρόπο μοναδικό.

Τελευταία της συμμετοχή το 1982, στο "ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ" του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΥΠΙΔΗ.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Εμφανίζεται σε 39 Κινηματογραφικές ταινίες με πιο χαρακτηριστικές τις:

"ΕΝΑΣ ΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ ΜΙΣΟΣ",  "ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ",  "ΤΗΣ ΚΑΚΟΜΟΙΡΑΣ" ρόλος που την απογειώνει ως την θρυλική "ΚΥΡΑ-ΔΕΣΠΟΙΝΑ" πλάι στο ...ΖΗΚΟ,  "ΜΙΚΡΟΙ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ",  "ΤΟ ΣΤΡΑΒΟΞΥΛΟ",  "Ο ΤΖΑΝΑΜΠΕΤΗΣ",  "ΕΝΑΣ ΑΦΡΑΓΚΟΣ ΩΝΑΣΗΣ"

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΝΕΖΕΡ

Κλασική και αυτή και συγκλονιστικά εκφραστική μορφή του Ελληνικού Κινηματογράφου ο μεγάλος μας Ηθοποιός.

Αδελφός της ΜΑΡΙΚΑΣ ΝΕΖΕΡ, γόνος και αυτός της μεγάλης αυτής καλλιτεχνικής Οικογένειας.

Γεννήθηκε στην ΑΘΗΝΑ το 1887 και πέθανε επίσης στην ΑΘΗΝΑ στις 19 Φλεβάρη 1970 σε Ηλικία 83 ετών

Το όνομά τους και η καταγωγή τους η Οικογένεια ΝΕΖΕΡ το έφερε από την ΒΑΥΑΡΙΑ μαζί με την έλευση του ΟΘΩΝΑ στην Ελλάδα.

Είναι ΑΥΤΟΔΙΔΑΚΤΟΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ και μάλιστα θεωρείται και από τους ΙΔΡΥΤΕΣ του ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ.

Μορφή συγκλονιστική ο ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΝΕΖΕΡ, παρών σε πάρα πολλούς δεύτερους υποστηρικτικούς δραματικούς ρόλους ξεκίνησε την Κινηματογραφική του διαδρομή στα ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, το 1943, στην ταινία του ΤΑΚΗ ΜΠΑΚΟΠΟΥΛΟΥ  "Η ΘΥΕΛΛΑ ΠΕΡΑΣΕ" και έκλεισε την τεράστια συμμετοχή του, το 1969, στην ταινία "ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ" του ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΡΗ.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Παρών σε 56 Κινηματογραφικές ταινίες ο μεγάλος μας Ηθοποιός, κάποιες από αυτές θεωρούνται ιδιαίτερα ΚΛΑΣΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ όπως:

"ΑΓΑΠΗΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΑΣ" 1956,  "Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΠΟΘΩΝ" 1958,  "ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ" 1959,  "ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ" 1960,  "ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ" 1960,  "ΟΡΓΗ" 1962,  "ΓΑΜΟΣ ΑΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ" 1964, "Η ΕΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ" 1966

Φίλες και Φίλοι

συνεχίζουμε το ταξίδι μας στις μεγάλες Κινηματογραφικές μορφές που σημάδεψαν με την διαδρομή τους τα Κινηματογραφική δρώμενα του Παγκόσμιου Κινηματογράφου στον 20ο αιώνα.

Το "βιβλίο" μας θα πάει σήμερα στην πέρα όχθη του Ατλαντικού, στον Αμερικάνικο Κινηματογράφο και θα μας θυμίσει μια Μεγάλη μορφή του, που χαρακτήρισε την εποχή 1940-1960.

Κυρίες και Κύριοι, μιλάμε για τον

GREGORY PECK

Μια Κινηματογραφική Μορφή πραγματικά που απέδιδε στη σκηνή αυτό που ονομάζουμε "ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΑΝΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ".

Ο Σωματότυπος, (1.91 m. ύψος), κλασική αρρενωπή ομορφιά,  η εμφάνιση, η υποδομή, τη Υποκριτική δυνατότητα και το προσωπικό Στυλ έδωσαν στον GREGORY PECK μια ξεχωριστή θέση στους Μεγάλους Ηθοποιούς του 20ου αιώνα.

5 ΑΠΡΙΛΗ 1916-12 ΙΟΥΝΗ 2003

Έζησε 87 χρόνια

Ο ELDRED GREGORY PECK, όπως ήταν το πλήρες του όνομα, γεννήθηκε στην Πόλη LA JOLLA, CALIFORNIA.

Οι γονέις του μετανάστες, ο πατέρας του, χημικός από την Ιρλανδία και η Μητέρα του από την Σκωτία.

Οι γονείς του χώρισαν όταν εκείνος ήταν μόλις 6 ετών και έτι την ανατροφή του ανέλαβε η Γιαγιά του.

Στα 10 του χρόνια στάλθηκε σε ένα Καθολικό στρατιωτικό σχολείο στο LOS ANGELES, το St. John's Military Academy.

Μετά το θάνατο της Γιαγιάς του τον ανέλαβε εκ νέου ο Πατέρας του και στα 14του πήγε στο San Diego High Scholl όπου ζούσε μαζί με τον πατέρα του.

 Στη συνέχεια σπούδασε στο University of California, Berkeley.

Για λίγο χρονικό διάστημα δούλεψε σαν οδηγός σε μια εταιρεία πετρελαίου και το 1936, στα 20 του, έγινε φοιτητής προ-Ιατρικής στο Berkeley.

Το κολλέγιο εκεί είδε το υποκριτικό ταλέντο του PECK και αποφάσισε να τον προωθήσει για θεατρικές εμφανίσεις.

 Ο GREGORY PECK για τα χρόνια του στο BERKELEY συνήθισε πάντα να λέει:

"Ήταν για μένα μια ιδιαίτερη εμπειρία και τρία από τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου. Με έκαναν να νιώσω τη σημασία της ανθρώπινης ύπαρξης"

Μάλιστα στα 1997 ο ίδιος έκανε μια ΧΟΡΗΓΙΑ στο ίδρυμα αξίας $ 25.000

Από το BERKELEY αποφοίτησε με τον βαθμό BA και τότε "έκοψε" το ELDRED από το όνομά του πηγαίνοντας στην ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ να σπουδάσει στο NEIGHBORHOOD PLAYHOUSE με δάσκαλο τον θρυλικό SANFORD MEISNER.

Δούλεψε σκληρά, υπέφερε πολύ και πολλές φορές κοιμήθηκε στο CENTRAL PARK. Στα 1939 δούλεψε σαν τουριστικός οδηγός στο WORLD'S FAIR καθώς και στο NBC TELEVISION.

Στα 1940 άρχισε να μαθαίνει περισσότερα πράγματα για την Ηθοποιία δουλεύοντας στο BARTER THEATRE, ABINGDON, VA κάνοντας εκεί 5 ρόλους.

Η Καριέρα του ξεκινάει το 1941 όπου παίζει τον γραμματέα στο διάσημο έργο "THE DOCTOR'S DILEMMA" του GEORGE BERNHARD SHAW σε παραγωγή της KATHARINE CORNELL.

Δυστυχώς για την ιστορία, η σπουδαία αυτή παράσταση έκανε ΠΡΕΜΙΕΡΑ, στο SAN FRANSICO, μια μόλις μέρα πριν την Επίθεση των Ιαπώνων στο PEARL HARBOR και την έναρξη του Πολέμου.

Το 1942, κάνει την ΠΡΕΜΙΕΡΑ του, στο BROADWAY στο έργο του EMLYN WILLIAMS  "THE MORNING STAR".

H 2η εμφάνισή του στο BROADWAY ήταν στο "THE WILLOW AND I" μαζί με τον EDWARD PAWLEY.

Οι ερμηνευτικές ικανότητες του GREGORY PECK έφτασαν σε μεγάλα ύψη και ζήτηση κατά τη διάρκεια του Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ όπου βγήκε εκτός στρατιωτικής υπηρεσίας εξ αιτίας ενός βαρέως τραύματος στην πλάτη όταν έπαιρνε μαθήματα χορού και Κίνησης από την MARTHA GRAHAM

Στα 1949 ο GREGORY PECK ξανασυνδέθηκε με το THE LA JOLLA PLAYHOUSE στην γεννέτειρά του με τους MEL FERRER & DOROTHY MCGUIRE.

 ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Σαν Ηθοποιός ο GREGORY PECK έχει συμμετοχή σε 57 Κινηματογραφικές ταινίες

Η Πρώτη του ταινία είναι το 1944, στο έργο του JACQUES TOURNER  "DAYS OF GLORY" στο οποίο έργο είναι Υποψήφιος για OSCAR καλύτερης αντρικής ερμηνείας, την οποία ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ επίσης κατακτά και στις επόμενες εμφανίσεις του στις ταινίες:

"THE KEYS OF THE KINGDOM"  JOHN STAHL 1944

"THE YEARLING"  1946

"GENTLEMEN'S AGREEMENT"   ELIA KAZAN 1947

"TWELVE O'CLOCK HIGH"   HENRY KING  1949

To 1946 έρχεται η ταινία "DUEL IN THE SUN" KING VIDOR στην οποία αναδεικνύει και την μεγάλη του ικανότητα σε ΚΟΝΤΡΑ ΡΟΛΟΥΣ.

Όλες οι παραπάνω ταινίες ανέδειξαν την μεγάλυ Ποιότητα και την Υποκριτική δύναμη του GREGORY PECK.

Στη συνέχεια ξεχωρίζουν οι ταινίες:

"SPELLBOUND"  1945 & "THE PARADINE CASE"  1947 κλασικά μεγάλα φίλμς του δάσκαλου ALFRED HITCHCOCK

"THE GUNFIGHTER"  1950 HENRY KING σε ένα κλασικό WESTERN

"MODY DICK"  1956 κλασικό αριστούργημα του JOHN HUSTON

"ON THE BEACH"  1959  STANLEY KRAMER ένα υπέροχο δράμα με την AVA GARDNER

"ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΒΑΡΟΝΕ"  1961 κλασική πολεμική αριστουργηματική ταινία του J.LEE THOMPSON

"ROMAN HOLIDAY"  1953 Δραματική κομεντί του μεγάλου WILLIAM WYLER πλάι στην AUDREY HEPBURN

"THE BIG COUNTRY"  1958 Ένα ακόμα θρυλικό WESTERN του WILLIAM WYLER πλάι στην JEAN SIMMONS

"KILL THE MOCKINGBIRD"  1962 ένα συγκλονιστικό εγκληματικό αστυνομικό δράμα του ROBERT MULLIGAN στο οποίο ο GREGORY PECK ερμηνεύοντας τον ATTICUS FINCH κερδίζει το OSCAR Α' ΑΝΤΡΙΚΟΥ ΡΟΛΟΥ στην 5η υποψηφιότητά του σε ένα φίλμ που θεωρείται πολύ ψηλά στα 100 καλύτερα φιλμς του Αμερικάνικου Κινηματογράφου.

"Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ"  1976  RICHARD DONNER ένα κλασικό μεταφυσικό θρίλλερ που έκανε θόρυβο όταν προβλήθηκε

Η ΥΣΤΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ του

Στα 1980 ο GREGORY PECK έπαιξε για την ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ σε κάποιες μικρές σειρές.

Στην σειρά "THE BLUE AND THE GRAY" όπου ερμήνευσε τον AΒΡΑΑΜ ΛΙΚΝΟΛΝ, στη σειρά:  "THE SCARLET AND THE BLACK" μαζί με τους CHRISTPHER PLUMMER, JOHN GIELGUD, BARBARA BOUCHET.

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ του ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ εμφάνιση ήρθε το 1991 στην ΚΩΜΩΔΙΑ του NORMAN JEWISON  "OTHER PEOPLE'S MONEY" δίπλα στον DANNY DE VITO.

Έκτοτε ο μεγάλος GREGORY PECK, σε ηλικία πλέον 75 ετών αποσύρθηκε από την ενεργό σκηνή σαν τον CARY GRANT.

Πέρσε τα τελευταία του χρόνια γυρίζοντας το κόσμο σε εκδηλώσεις για τον Κινηματογράφο, για τις ταινίες του σε ανοιχτές επαφές με το Κοινό που τόσο μα τόσο τον αγάπησε.

Το 2005 του προσφέρθηκε τιμητικά ό ρόλος του GRANPA JOE στην ταινία "Ο ΤΣΑΡΛΥ και το ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ" αλλά δυστυχώς τον πρόλαβε ο Θάνατος. Ο Ρόλος δόθηκε στον DAVID KELLY.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ του ΔΡΑΣΗ

Ο GREGORY PECK ήταν από τους ηθοποιούς μορφές του ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ που στιγματίστηκε από το ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ και τους εκφραστές του.

Το 1947 με άλλους ηθοποιούς μπήκε στη ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ σαν Ηθοποιός με Φιλο-Κομμουνιστικές και αριστερές επιρροές.

Επίσης αργότερα ο RICHARD NIXON τον είχε στην επίσημη λίστα των εχθρών του σαν ΑΚΤΙΒΙΣΤΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟ.

Τόσο ο ίδιος ο GREGORY PECK όσο και ο γιος του CAREY PECK ήταν πάντα στο πλευρό των ριζοσπαστών δημοκρατικών στις ΗΠΑ.

O GREGORY PECK παρά το ότι υπήρξε Καθολικός δεν δίστασε άπειρες φορές να έρθει σε κόντρα με την επίσημη θέση της ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ για πολλές από τις θέσεις της κύρια σε ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ.

Το 1943 απ το γάμο του με την Φιλανδή GRETA KUKKONEN έκαναν τρεις γιούς: JONATHAN, STEPHEN, CAREY. Χώρισαν το 1955 αλλά πάντα με πολύ στενές σχέσεις μεταξύ τους.

Το 1955 παντρεύτηκε την Γαλλίδα VERONIQUE PASSANI με την οποία είχαν δύο παιδιά: ANTHONY & CECILIA, με την οποία έζησε μέχρι τον θάνατό του.

Ο Μεγάλος αυτός Ηθοποιός πέθανε στον ύπνο του από Βρογχοπνευμονία με την σύζυγό του στο πλάι του.

Τάφηκε στο ΜΑΥΣΩΛΕΙΟ του LOS ANGELES με τις ευλογίες του BROCK PETERS

Έχουμε κουραστεί ψυχολογικά στην κυριολεξία, τον τελευταίο καιρό να αποχαιρετούμε μεγάλες και σημαντικές Μορφές από τον Ελληνικό Κινηματογράφο.

Ένα συνεχές Ξόδι μορφών και Ηθοποιών που σημάδεψαν την ιστορία του στις κλασικές μεγάλες του μέρες δείχνει να μην έχει τελειωμό.

Σαν να έχει ξεκινήσει φέτος ένας ατέλειωτος μακάβριος χορός φυγής πολλών από τους Ηθοποιούς που έβαλαν πλάτη για να απολαμβάνουμε σήμερα εμείς τις Ελληνικές εκείνες ταινίες που μας είναι αξέχαστες.

Χθες, ένας ακόμα Μεγάλος Ηθοποιός, γνωστός για πολύ σημαντικούς Δεύτερους και Υποστηρικτικούς Ρόλους, ένας Ηθοποιός που στο πρόσωπό του, στα μάτια του ήταν πάντα ζωγραφισμένη η ΚΑΛΩΣΥΝΗ, το ΧΑΜΟΓΕΛΟ, η ΕΥΓΕΝΕΙΑ.

ΜΑΚΗΣ ΡΕΥΜΑΤΑΣ

Ο Ηθοποιός με την χαρακτηριστική γλυκύτατη ΦΩΝΗ με την οποία πραγματικά άφησε εποχή θα έλεγε κανείς, έφυγε πρόωρα, στα 77 του χρόνια μετά από μεγάλη μάχη με το Λέμφωμα που τον ταλαιπωρούσε καιρό.

«Ταλαιπωρήθηκα πάρα πολύ και πέρασα μεγάλη αγωνία, γιατί τρεις ολόκληρους μήνες ήμουν σε νοσοκομείο των βορείων προαστίων και δεν έβρισκαν τι έχω. Ήμουν ο πιο γερός ασθενής... Έκανα τόσες εξετάσεις, που δεν έχει κάνει άλλος και όλα τα αποτελέσματα ήταν αρνητικά. Ένα θετικό, να ξέρω τι έχω, τίποτα... Ώσπου πρήστηκε ένας αδένας πίσω από το αφτί... Απευθύνθηκα σε έναν καταπληκτικό αιματολόγο, τον πανεπιστημιακό Παναγιώτη Παναγιωτίδη, στο Λαϊκό Νοσοκομείο, ο οποίος βρήκε ότι έχω λέμφωμα. Απλώς ήταν μπελαλίδικο, γιατί έπρεπε να κάνω οκτώ χημειοθεραπείες. Και επειδή φορτώνεται ο οργανισμός με κορτιζόνη αισθάνεσαι κάποια μικροζάλη. Όταν οι λεμφαδένες παρουσιάζουν ένα είδος διόγκωσης εξωτερικό και εσωτερικό, ο θεράπων γιατρός σου πρέπει να έχει μια εμπειρία σαν του κ. Παναγιωτίδη, για να ανακαλύψει αμέσως με μια απλή εξέταση τι έχεις και να σου δώσει την κατάλληλη χημειοθεραπεία», είχε πει ο Μάκης Ρευματάς για την ασθένειά του.

Γεννήθηκε στα 1935 και οι Θεατρικές και Κινηματογραφικές του σπουδές γρήγορα τον καταξίωσαν σε ένα από τα καλύτερα ταλέντα και μορφές στην Ελληνική Έβδομη τέχνη αλλά και στο θέατρο.

Και που δεν διακρίθηκε ο ΜΑΚΗΣ ΡΕΥΜΑΤΑΣ.....!

ΘΕΑΤΡΟ, ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Πάντα υπηρέτησε την Τέχνη του με τρόπο μοναδικό.

Δεν ήταν από τους Ηθοποιούς που τον χαρακτήριζε δύναμη, εξωστρέφεια και ένταση.

Οι ερμηνείες του ήταν με τρόπο συμπεριφοράς, λεπτό, ευγενικό, με χαμόγελο, με μια καταπληκτική αρμονία στην έκφραση και στις αισθήσεις.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Στον Κινηματογράφο έχει συμμετάσχει σε 34 ταινίες

Πρώτη του συμμετοχή το 1969 στην ταινία "ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ ΦΤΩΧΩΝ" και τελευταία του το 1985 στο "ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ".

Στον Κινηματογράφο τον έχουμε απολαύσει σε κάποιες ερμηνείες που έμειναν αξέχαστες όπως το 1964, στο θρίλλερ noir "ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ" του ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΗ σε Σκηνοθεσία ΓΡΗΓΟΡΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ, κάνοντας τον βοηθό του Αστυνόμου ΜΠΕΚΑ.

το 1974 στη "ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ" του Πάνου Γλυκοφρύδη, ως ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΛΣΑΜΑΚΗΣ

το 1971 στον "ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ" του ΕΡΡΙΚΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ως ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ

"OTAN H ΠΟΛΙΣ ΠΕΘΑΙΝΕΙ"  1968, "ΚΟΝΣΕΡΤΟ ΓΙΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ" 1967, "Η ΔΑΣΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ" 1969, "ΑΠΑΓΩΓΗ", "ΠΑΥΛΟΣ ΜΕΛΑΣ" 1973, "Ο ΔΙΩΓΜΟΣ"  1964 και τοσες ακόμα ταινίες στις οποίες κέρδισε την εκτίμηση και το σεβασμό του Κοινού.

ΘΕΑΤΡΟ

Στο ΘΕΑΤΡΟ έχει 27 συμμετοχές, όλες σε Τηλεοπτική παραγωγή στην τότε Ελληνική τηλεοραση μεταξύ 1973 και 1979 σε πολύ μεγάλες πραγματικά παραστάσεις.

ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

Δεκάδες εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές μεταξύ 1972 και 2004

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΑΚΗ ΡΕΥΜΑΤΑ.......

Ευχαριστούμε για όλες εκείνες τις όμορφες στιγμές που τόσο πιστά, σεμνά, όμορφα και τρυφερά μας χάρισες....

Σήμερα Φίλες και Φίλοι καλούμαστε να κάνουμε ένα μεγάλο ταξίδι πολλά χρόνια πίσω.

Στα χρόνια εκείνα, που η Τέχνη του Κινηματογράφου ζούσε τις δικές της στιγμές του "BING BANG"

Στις εποχές που αντίστοιχα πάλλονταν και η Κοινωνία απ τις φωτιές και τα εγκλήματα των Πολέμων, απ' την καταστροφή των ανθρωπινων πόρων κάτω από τα αδιέξοδα της πρώτης φάσης του Καπιταλισμού.

Εθνικισμοί, επεκτατισμοί, μεγαλοιδεατισμοί, οδήγησαν ολάκερη την Κοινωνία να ζήσει για δεκαετίες τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και τα όσα συσσώρευσε και κληροδότησε με τον Μεσοπόλεμο.

Η Τέχνη ακολούθησε ερευνητική πάντα σε όλη αυτή τη διαδικασία, διεισδυτική, αναζητούσε έκφραση, διέξοδο, έβαζε ζητήματα, ανέτρεπε αισθητικές, έντυνε τα δικά της χρώματα με τα χρώματα του γκρίζου και του μαύρου.

Φίλες και Φίλοι, γυρίζουμε πίσω στις δεκαετίες 1920-1930 όπου ΜΕΓΑΛΟΥΡΓΗΣΕ μια ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ.

Μια μορφή, που θεωρείται βασικός ΕΚΦΡΑΣΤΗΣ του ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΥ.

FRIEDRICH WILHELM MURNAU

 Οι ΣΠΟΥΔΕΣ του ήταν εντυπωσιακές:

ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, ΙΣΤΟΡΙΑ της ΤΕΧΝΗΣ στην ΧΑϊΔΕΛΒΕΡΓΗ όπου εκεί τον πρωτοσυνάντησε ο MAX REINDARDT σε εκδήλωση των σπουδαστών και αποφάσισε να τον καλέσει στη Σχολή του και εκεί ξεκίνησε και τις πρώτες του Καλλιτεχνικές γνωριμίες.

Ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος διέκοψε το ξεπέταγμά του καθώς υπηρέτησε σαν διοικητής Λόχου στο Ανατολικό μέτωπο και στην συνέχεια στην Γερμανική Αεροπορία στη Βόρεια Γαλλία όπου 2 χρόνια μετά είχε 8 ατυχήματα χωρίς σοβαρούς τραυματισμούς.

Η ΚΑΡΙΕΡΑ του στη ΓΕΡΜΑΝΙΑ

Μετά το 1918 του τέλους του Πολέμου, ο MURNAU επιστρέφει στην πληγωμένη Γερμανία και ιδρύει το δικό του STUDIO με τον Ηθοποιό CONRAD VEIDT.

Το 1919 έρχεται η ΠΡΩΤΗ του ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, με το Δράμα:

"DER KNABE IN BLAU"  (ΤΟ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΑ ΓΑΛΑΖΙΑ) στο οποίο προσεγγίζει το χάσμα της Προσωπικότητας του ανθρώπου στα πρότυπα του ROBERT LOUIS STEVENSON'S  "DR. JEKYLL AND MR. HYDE"

Ο Τίτλος του έργου εμπνεύστηκε από τον διάσημο παραπάνω Πίνακα του THOMAS GAINSBOROUGH

Η Συνέχεια είναι εντυπωσιακή για τον Μεγάλο δημιουργό,

Στο διάστημα 1919-1922 δημιουργεί 9 Κινηματογραφικές ταινίες, όλες στην ίδια τεχνοτροπία του Εξπρεσιονιστικού και του σκοτεινού:

"SATANAS",  "DER BUCKLIGE UND DIE TANZERIN",  "DER JANUSKOPF",  "ABEND NACHT MORGEN",  "DER GANG IN DIE NACHT",  "SENSUCHT",  "SCHLOB VOGELOED" και άλλες...

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ των ΤΑΙΝΙΩΝ του MURNAU

Για να κατανοήσουμε το στυλ των δημιουργιών του μεγάλου δημιουργού θα πρέπει να θυμήσουμε ότι το περιβάλλον γύρω του στη Γερμανία του μεσοπολέμου ήταν ΕΦΙΑΛΤΙΚΟ.

Ο Πόλεμος άφησε πίσω του καταστροφή, ρημαγμένη Κοινωνία, και ταξικές συγκρούσεις μεγάλες.

Λογικό, φιλολογικά, η Κοινωνία αυτή να στραφεί στην παραμόρφωση, και στην ανάδειξη του ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟΥ, του ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΟΥ, του ΑΠΟΚΟΣΜΟΥ γύρω της.

Ο Ναζισμός αρχίζει να ρίχνει δειλά-δειλά τις πρώτες του ρίζες στην Κοινωνία και αυτό έχει αντανάκλαση στο έργο του MURNAU.

Το 1922 έρχεται η ΘΡΥΛΙΚΗ του ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ που έμεινε ανεξίτηλη μέχρι σήμερα

Είναι το "NOSFERATU: ΜΙΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ"

Το κλασικό αριστούργημα του DRACULA από τον BRAM STOKER με την υπόθεση να παίρνει μια άσχημη τροπή καθώς η Χήρα του STOKER διεκδικεί νομικά Κλοπή πνευματικών δικαιωμάτων και η υπόθεση μέχρι να επιλυθεί περνάει από δικαστικές αίθουσες.

Στο ρόλο του DRACULA πρωταγωνιστεί ο MAX SCHRECK, ο οποίος μετατρέπεται, όχι τυχαία, απ τον MURNAU σε τέρας με κεφάλι Ποντικιού καθώς το ζώο αυτό ήταν ο φορέας της ΠΑΝΟΥΚΛΑΣ στα χρόνια που αναφέρεται το έργο.

Το 1924 συνεχίζεται η απογείωση της μεγάλης καρριέρας του με το έργο του "

"DER LETZTE MANN"  (Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ), γραμμένο από τον CARL MEYER, ένα Δράμα στο οποίο πρωταγωνιστεί ο EMIL JANNINGS.

Το Φιλμ αυτό θεωρείται ότι έχει εξέχουσα θέση υποδείγματος στην Εξπρεσιονιστική σχολή με το όνομα: KAMMERSPIELFIM MOVEMENT. Στην τεχνοτροπία αυτή η κάμερα "βλέπει" με τα μάτια του χαρακτήρα που περιγράφει.

Το 1926 έρχεται το επόμενο ΚΛΑΣΙΚΟ ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ του MURNAU

"FAUST: EINE DEUTSCHE VOLKSSAGE"

Το κλασικό θρυλικό δράμα του ΓΚΑΙΤΕ δοσμένο με ένα μοναδικό λυρικό τρόπο από τον μεγάλο δραματουργό της Οθόνης.

Στο ρόλο του FAUST ο GOSTA EKMAN και στο ρόλο του MEPHISTO πάλι ο EMIL JANNINGS.

Το έργο είναι στην κυριολεξία μεταφορά στην Οθόνη της κλασικής έκδοσης του ΓΚΑΙΤΕ.

Χαρακτηριστική φιγούρα η Γιγάντια μορφή του ΜΕΦΙΣΤΟ που κρέμεται πάνω απ την πόλη.

O MURNAU στο HOLLYWOOD

Το 1926 ο Σκηνοθέτης, μεταναστεύει στην άλλη όχθη του Ατλαντικού, στην αναπτυσσόμενη τότε Κινηματογραφική Υποδομή του HOLLYWOOD.

Kλείνει συνεργασία με την FOX STUDIO και το 1927 έρχεται ένα έργο ΣΤΑΘΜΟΣ που μεγαλώνει τον κατάλογο των θρυλικών του δημιουργιών.

"SUNRISE" A SONG OF TWO HUMANS"

Το έργο είναι ένα ρομαντικό δράμα υψηλής αισθητικής που κατατάσσεται στις κορυφαίες ταινίες του Παγκόσμιου Κινηματογράφου, με τους:  GEORGE O' BRIEN  &  JANET GAYNOR

η ΤΑΙΝΙΑ μένει στην ΙΣΤΟΡΙΑ σαν η ΠΡΩΤΗ ΤΑΙΝΙΑ που κερδίζει 3 OSCAR στην ΠΑΡΘΕΝΙΚΗ ΤΕΛΕΤΗ ΑΠΟΝΟΜΗΣ των ΒΡΑΒΕΙΩΝ.

Τα δύο επόμενα Φιλμς του MURNAU άνοιξαν ένα ΝΕΟ ΔΡΟΜΟ στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ καθώς μπάινουμε στην εποχή του ΟΜΙΛΟΥΝΤΟΣ με ΗΧΟ.

1928  "FOUR DEVILS"  Δράμα με την JANET GAYNOR

1930  "GIRL" Ρομαντικό δράμα με τον CHARLES FARELL

Το 1931, ο MURNAU, μαζί με τον εξερευνητή ντοκυμανταίρ ROBERT FLAHERTY, ταξιδεύουν στα νησία BORA-BORA. Εκεί γυρίζεται ένα εξαιρετικό ρομαντικό δράμα περιπέτειας, το "TABU: A STORY OF THE SOUTH SEAS"

Μια πολύ τρυφερή και ρομαντική ταινία δύο νεαρών σε ένα εξωτικό Νησί. Την ταινία την ολοκλήρωσε μόνος του ο MURNAU καθώς ο FLAHERTY αποχώρησε.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ

Μια βδομάδα πριν από την επίσημη πρεμιέρα της ταινίας "TABU", o MURNAU μετακινούνταν στην παραλιακή λεωφόρο LOS ANGELES μια ενοικιασμένη ROLLS ROYCE, την οποία οδηγούσε ο παντελώς άπειρος 14χρονος Φιλιπιννέζος της Υπηρεσίας. Το αυτοκίνητο ξέφυγε απ το δρόμο και χτύπησε σε ηλεκτρικό στύλο. Ο MURNAU τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι και πέθανε λίγες ώρες αργότερα στο Νοσοκομείο στην SANTA BARBARA και έτσι δεν κατάφερε να δει την πρεμιέρα της τελευταίας του ταινίας.

Η Σωρός του τάφηκε στο Ν.Δ. Κοιμητήριο του STAHNSDORF στο ΒΕΡΟΛΙΝΟ με 11 μόνο παρόντες στην νεκρώσιμη τελετή. Ανάμεσά τους ο ROBERT FLAHERTY, EMIL JANNINGS, GRETA GARBO & o FRITZ LANG που είπε και δυο λόγια αποχαιρετισμού.

Μάλιστα η GRETA GARBO έφερε και μια νεκρώσιμη μάσκα του MURNAU την οποία και κράτησε στο κωμοδίνο της καθ' όλη τη θητεία της στο HOLLYWOOD.

Το 1928 έλεγε:

"Νομίζω οι ταινίες στο μέλλον θα χρησιμοποιούν όλο και περισσότερες από αυτές τις γωνίες λήψης, τις οποίες εγώ συνηθίζω να λέω -δραματικές γωνίες-. Βοηθούν πάρα πολύ τις φωτογραφικές εμπνεύσεις."

Το όριο στις ταινίες του MURNAU μεταξύ του ονείρου και της πραγματικότητας είναι πάντα ασαφέστατο κάτι που δυναμώνει τον υποβλητικό χαρακτήρα των δημιουργιών του.

Το 2003, το ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ, απέδωσε προς Τιμήν του ειδική πλακέτα.

Ο Μεγάλος αυτός Σκηνοθέτης ίσως και Φιλόλογος έχει ψηφιστεί στην 33η θέση των Μεγαλύτερων Σκηνοθετών της Ιστορίας του Κινηματογράφου.

Αγαπητές Φίλες και Φίλοι

σήμερα επιλέξαμε κάτι διαφορετικό εδώ στο CINEFIL

Κάτι Μη Κινηματογραφικό, κάτι απόλυτα ΘΕΑΤΡΙΚΟ

Ο Λόγος είναι ουσιαστικός γι' αυτή τη μικρή μας εξαίρεση

Σε μια εποχή Κρίσης, υποτέλειας και ισοπέδωσης κάθε μορφής λεύτερης σκέψης και έκφρασης, το Μικρό-Νεανικό ΘΕΑΤΡΟ παραμένει μια πραγματική ΟΑΣΗ δημιουργίας και Τέχνης.

Είναι πραγματικά Εξαιρετικό να βλέπεις Νέα παιδιά ηλικίας 20-30 ετών, να δίνουν και την Καρδιά τους στο να υπηρετήσουν αυτό που αγαπούν με Συνέπεια, Άδολα, με ελάχιστη υποδομή στα χέρια τους.

Μια τέτοια δημιουργία είναι και το Θεατρικό έργο που είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε και να σας παρουσιάσουμε

DREAMVILLE

Ψυχολογικό Thriller βασισμένο σε μια αληθινή Ιστορία

Σε ένα μέρος όπου τίποτα δεν φαίνεται αληθινό , όπου όλοι οι άνθρωποι λένε την αλήθεια και μόνο αυτό που σκέφτονται . Τι γίνεται όταν στην ζωή τους εισβάλλει μια λέξη , μια συνήθεια πρωτόγνωρη. Πως θα την αντιμετωπίσουν; Πως θα ήταν ο κόσμος χωρίς το ψέμα; Η φιλία , ο έρωτας, το μίσος, η ηθική ,η θρησκεία θα υπήρχαν; Στο Dreamville , τίποτα δεν βγαίνει εκτός προγράμματος. Οι καθημερινές συνήθειες δεν αλλάζουν , οι άνθρωποι ζουν την κάθε μέρα σαν να είναι μοναδική. Ο Χρόνος παίζει καθοριστικό ρόλο .Τι συμβαίνει όμως όταν χάνουμε την ισορροπία μας και περνάμε στην άλλη πλευρά; Όταν οι ενοχές και ο φόβος δημιουργούν το Dreamville.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ για το ΘΕΜΑ

Το DREAMVILLE είναι ένα πολύ δύσκολο, σκοτεινό, noir, ψυχολογικό θρίλλερ, που πραγματικά δεν προσφέρεται σε έυπεπτο ακροατήριο και θεατές.

Θέμα που πατάει στα σκοτεινά Βάθη του ψυχισμού των Ηρώων του, που ανασυρει απ τα γκρίζα υποσυνείδητα θαμμένες εικόνες, βιώματα, ανακατεύει όνειρα, ελπίδες, μπλέκει το όνειρο με την πραγματικότητα, τον εφιάλτη με το όραμα.

Το ντεκόρ και τα σκηνικά σε ένα μικρό θεατρικό χώρο είναι απόλυτα λιτά και εντελώς Δωρικά. Δεν θα μπορούσε να γίνει άλλωστε και αλλιώς σε μια "φτωχή" από οικομικό προϋπολογισμό παράσταση, που αναγκαστικά καλείται να καλύψει αυτή την έλλειψη με άλλα μέσα και κύρια με τις ερμηνείες των Ηθοποιών, που βγαίνουν απ τη Ψυχή τους.

Πολύ καλός ο φωτισμός σε ένα δύσκολο επιβλητικό ντεκόρ, απόλυτα συμβατή η μουσική με την ατμόσφαιρα του έργου, ιδιαίτερα εξαιρετική.

Το αποκαλυπτικό Φινάλε του έργου, μαρτυρά την αλήθεια, μια σοκαριστική αλήθεια, δοσμένη με υπέροχο Κινηματογραφικό τρόπο σε ένα κλείσιμο που συναισθηματικά συγκλονίζει......

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ-ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ

ΕΦΗ ΜΕΡΑΒΟΓΛΟΥ

ΣΚΗΝΙΚΑ-ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΑΧΑΙΡΑ

ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

ΙΩΑΝΝΑ ΝΙΑΧΑ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΣΗ-ΓΡΑΦΙΣΤΙΚΑ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΛΤΣΑΣ

Για να δούμε τους Ηθοποιούς που στελεχώνουν την παράσταση:

ΕΦΗ ΜΕΡΑΒΟΓΛΟΥ στο κεντρικό ρόλο της MANDY

Πραγματικά σε στιγμές που συγκλονίζει με την ένταση που βγάζει μέσα απ την καρδιά της. Ερμηνεία δύσκολη βγαλμένη μέσα απο τις ηρωίδες των κλασικών του Αμερικάνικου θεάτρου. Η Έφη Μεράβογλου πραγματικά δίνει το σκοτεινό ρόλο της MANDY με τρόπο που στιγμές σε κάνει να ανατριχιάζεις. Ένα γλυκύτατο πρόσωπο, χαμένο στις αναζητήσεις της παράνοιάς της, φόβος και απόγνωση σε ένα συνδυασμό μοναδικό. Πραγματικά συγκλονιστική

ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΡΟΚΟΥ στο ρόλο της FRANCIS

Στο ρόλο της σκληρής και αποκρουστικής FRANCIS η ΚΡΟΚΟΥ ανταποκρίνεται με τρόπο μοναδικά γνήσιο και εκφραστικό.

Αν την γνωρίσει κανείς σε μια χαλαρή στιγμή της τίποτα δεν σου λέει ότι αυτή η γεμάτη χαμόγελο Κοπέλλα μεταλάσσεται σε μια οιωνεί "Μέγαιρα" ερμηνεύοντας πιστά το ρόλο της στο Θέμα. Ερμηνεία, φωνή, κίνηση που πραγματικά η δύναμη που βγάζει από μέσα της σε καθηλώνει.

ΤΑΣΟΣ ΤΖΙΒΙΣΚΟΣ στο ρόλο του CARLO

O "NONOΣ" της παράστασης.... ο Υποτιθέμενος "σκληρός" του χώρου.

Εμφανισιακά άψογος, σκηνικά πιστός, ερμηνευτικά σαφής και παραστατικός σε αυτό που κλήθηκε να ερμηνεύσει. Εντυπωσιακή η σοβαροτητα και το βαρύ στυλ του.

ΙΣΑΒΕΛΛΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ στο ρόλο της BILLY

Εξαιρετική η 25χρονη Ηθοποιός στο ρόλο της τρυφερής BILLY που αναζητά εμπειρίες στη ζωή της στο DRREAMVILLE.

Τρυφερή, εκφραστική, με δύναμη τα λαμπερά και εκφραστικά της Μάτια, έβγαλε με πιστό τρόπο από την ψυχή της αυτό που ποθούσε και αναζητούσε να βρεί σε μια διαρκή προσπάθεια αναζήτησης νέων δρόμων στο χώρο.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΛΑΧΑΝΑΣ στο ρόλο του BEN

Μορφή πραγματικά στην παράσταση ο νεαρός ΛΑΧΑΝΑΣ....! Μια μορφή κυριολεκτικά ευρηματική, σε ένα ρόλο που ανακατεύει σοκαριστικά και ανατρεπτικά τη ροή της παράστασης με την παρουσία του.

Θυμίζει με τρόπο καταπληκτικό μορφή ΠΑΙΔΙΚΟΥ CARTOON κύρια με την Κίνηση που έχει μέσα στο DREAMVILLE. Μια παρουσία που εξ ορισμού ξεχωρίζει μέσα στην παράσταση καθώς είναι η παρουσία που "σπάει" εντελώς το γενικό κλίμα. Φωνή και πρόσωπο που έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες.

ΕΛΕΝΑ ΣΙΟΡΕΝΤΑ στο ρόλο της MARY

Γλυκύτατο βλέμμα, ρόλος και ερμηνεία γεμάτος γυναικεία αντανακλαστικά κλασικά και πάντα αναγνωρίσιμα.

Τρυφερότητα, η ανάγκη της μητρότητας, η διάθεση για οικογένεια, τα όνειρα, ο ερωτισμός της καθημερινότητας δοσμένα με απόλυτα γνήσιο και αληθινό τρόπο από την νεαρή Ηθοποιό απ την Πρέβεζα.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΠΕΜΠΛΙΔΑΚΗΣ στο ρόλο του MARK

O Νεαρός Κρητικός Ηθοποιός υποδύεται αρχικά το ταίρι της MARY σε ένα ζευγάρι που ζει το δικό του κόσμο, χτίζοντας τα δικά του όνειρα, προσδοκίες και σχέδια που στην πορεία όχι απλά ανατρέπονται αλλά μεταλασσόνται με αποκρουστικό τρόπο σε συγκρουσιακές καταστάσεις.

Η ..Τρυφερή MARY μεταβάλλεται σε επιθετική Ύαινα και τα καρδιά της στον τ. αγαπημένο της είναι δολοφονικά....

Ο Νεαρός Ηθοποιός είναι το αντίστοιχο αντρικό που ονειρεύεται, κάνει σχέδια, αγαπάει, απελπίζεται, παίρνει το δρόμο της φυγής. Πολύ καλή ερμηνεία πραγματικά.

ΣΟΦΙΑ ΝΤΟΥΜΑΝΗ στο ρόλο της SUZY

Εξαιρετική η Σοφία Ντουμάνη στην ερμηνεία της Κομμώτριας του DREAMVILLE.

Με πολλές μεταμορφώσεις, μεγάλες δυνατότητες έκφρασης προσώπου και κίνησης. Εκπληκτική η ερμηνεία της στη στιγμή που την προσεγγίζει ερωτικά ο MARK και εκείνη ακροβατεί ανάμεσα στο "θέλω", στο "φόβο", στον "πόθο".

Εντυπωσιακή στις εκρήξεις ποθου που φανέρωσε στην παράσταση.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΠΟΥΖΑΝΗ στο ρόλο της JESSICA

H "Παρανοϊκή" νοσοκόμα του DREAMVILLE. Ένα βλέμμα που "σκοτώνει" ανακατεμένο με έναν ασυγκράτητο και παραμορφωτικό ερωτισμό, μια femme fatale στα όρια της Παράνοιας και των αδιεξόδων. Δύσκολος ρόλος που απαιτεί ανάλογη υποδομή αλλά και αποθέματα ψυχής για να εκφραστεί. Η καταιγίδα των συναισθημάτων από τα άκρα θετικά στα αρνητικά σε προϊδεάζουν για μια γυναίκα "αράχνη" και ερμηνεία ενός κλασικού noir ρόλου από την Αρτινή ηθοποιό.

ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΣ στο ρόλο του DENNIS

O "BENIAMIN" της παράστασης, ο 20 χρονος νεαρός κάνει τα πρώτα του ελπιδοφόρα βήματα στο χώρο της Τέχνης και του θεάτρου.

Χωρίς τρακ, σε ένα ρόλο του Ζωγράφου, που ζεί στο δικό του κόσμο, λίγο έξω από τη λοιπή παράνοια του DREAMVILLE, διατηρώντας την αγνότητά του και τα συναισθήματά του. Λιτός, απλός.

Εντυπωσιακός στη στιγμή που κορυφώνεται η κρίση στην Κοινότητα με τη δήλωσή του να Φύγει. Ο τρόπος της έκφρασής του και το βλέμμα του υπόσχονται πολλά για ένα μέλλον που είναι δικό του.

Την Παράσταση μπορείτε να τη δείτε κάθε ΔΕΥΤΕΡΑ στον ΧΩΡΟ ΤΕΧΝΗΣ  ΑΣΩΜΑΤΩΝ στο ΘΗΣΕΙΟ.

Φίλες και Φίλοι

θα συνεχίσουμε σήμερα την εξερεύνησή μας στο λαμπερό κόσμο της ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ του ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ

ανιχνεύοντας μια μεγάλη Κίνηση, η οποία χαρακτήρισε τη δημιουργία του έχοντας μάλιστα και πάρα πολλούς οπαδούς.

CINEMA VERITE

"Ο ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ 

ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ"

Ο Όρος προήλθε από τον χαρακτήρα DOCUMENTAIR που χαρακτηρίζει τη Σχολή και την αντίληψη αυτή.

Εμπνευστής και ιδρυτής της θεωρείται ο Μεγάλος ΓΑΛΛΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ και ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΟΣ

JEAN ROUCH  (1917-2004)

Η Πηγή της έμπνευσης ανάγεται πολύ πίσω στον Μεγάλο ΣΟΒΙΕΤΙΚΟ ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ DZIGA VERTOV (1896-1954) πάνω στη θεωρία του "KINO-PRAVDA"

Επίσης βασίστηκε και στην υποδομή που έδωσε στην Κίνηση αυτή ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ ROBERT FLAHERTY στις μεγάλες του δημιουργίες, στις οποίες συνάντησε και τον FR. MURNAU.

Η Κινηματογραφική αυτή αισθητική συνδυάζει την ΠΡΟΩΘΗΣΗ της ΚΡΥΜΜΕΝΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ, τη ΧΡΗΣΗ της ΚΑΜΕΡΑΣ που ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ και επικεντρώνεται σε ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ που κρύβονται πίσω απ την απλή πραγματικότητα.

Η Κινηματογραφική αυτή αντίληψη ασχολείται κατά κύριο λόγο με την ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ στα οποία τόσο το ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ όσο και το ΚΟΙΝΟ να γνωρίζει την παρουσία της ΚΑΜΕΡΑΣ.

Η Φωτογραφική μηχανή είναι εκεί παρούσα στο ΦΙΛΜ για να εκτελεί τη Πράξη των γυρισμάτων πάνω σε πραγματικά αντικείμενα, στα άτομα, με ένα τρόπο ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΟ.

Η ΠΡΟΘΕΣΗ του ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ είναι να ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ την ΑΛΗΘΕΙΑ, όσο μπορεί πιο ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΑ με στόχο την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ των ΑΝΘΡΩΠΩΝ από τις όποιες ΒΙΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ και τις πτυχές της ζωής τους στο παρελθόν.

Στην περίπτωση αυτή ο ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ είναι ΚΑΤΑΛΥΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ.

Με αυτή την έννοια το CINEMA VERITE  ασχολείται με τον ανθρωπολογικό κινηματογράφο, καθώς και με τις κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις από αυτό που αποτυπώνονται σε μια ταινία. Πώς δηλαδή ένας σκηνοθέτης γυρίζει μια ταινία, αυτό που γυρίστηκε, τι να κάνει με αυτό που γυρίστηκε, και πώς αυτή η ταινία θα παρουσιαστεί σε ένα ακροατήριο, όλα αυτά ήταν πολύ σημαντικά για τους κινηματογραφιστές της εποχής.

ΕΚΦΡΑΣΤΕΣ και ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ του CINEMA VERITE

Οι πιο σημαντικοί Σκηνοθέτες της σχολής θεωρούνται, εκτός αυτών που αναφέραμε σαν πρωτοπόρους, οι:

LIONEL ROGOSIN (USA)

RICHARD LEACOCK (GREAT BRITTAIN)

MICHAEL BRAULT (FRENCH-CANADIAN)

PIERRE PERRAULT (CANADA)

D.A. PENNEBAKER (USA)

ROBERT DREW  (USA)

ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΑ ΕΡΓΑ του CINEMA VERITE

Το κίνημα αυτό ξεκινάει κάπου στα 1956 με την ταινία:   "ON THE BOWERY"  του LIONEL ROGOSIN

Από τότε ξεκινάει μια καταιγίδα μεγάλων δημιουργιών που εξελίσσεται μέχρι τις μέρες μας

Αναφέρουμε ενδεικτικά

(Λίστα από:  WIKIPEDIA)

Αγαπημένοι μας Φίλοι και Φίλες

το να προχωράς πίσω στα χρόνια της Γένεσης του Κινηματογράφου και της συγκρότησής του σε Μορφή Τέχνης με όλες του τις υποδομές, είναι σαν να έχεις μια "πνευματική σκαπάνη" με την οποία προσπαθείς να φτάσεις πίσω σε αρχέγονες καταστάσεις της μορφής αυτής έκφρασης του Ανθρώπου.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ για τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ, ανέκαθεν ήταν κάτι σαν το "αλάτι" στη ζωή και στη γεύση.

Αναπόσπαστο κομμάτι της Τέχνης του, μέρος της υποδομής και του τρόπου που επιδρά και λειτουργεί ένα Κινηματογραφικό Φιλμ

Στα ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ του ΒΩΒΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, καταλαβαίνεται την ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ που είχε η ΜΟΥΣΙΚΗ σε μια ταινία.

Διάλογοι και ήχοι δεν υπήρχαν παρά μονάχα η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΕΝΔΥΣΗ της ταινίας, η οποία και κρατούσε τον θεατή δεμένο με την παρακολούθηση του Φιλμ.

Ποιοι ήταν όμως οι ΠΙΟΝΕΡΟΙ της ΜΟΥΣΙΚΗΣ για τον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ;

Σήμερα θα σταθούμε σε ΔΥΟ ΣΥΝΘΕΤΕΣ που ΠΡΩΤΟΙ λειτούργησαν ώς δημιουργοί στα πρώτα ας τα πούμε soundtracks.

Και οι δύο είναι ΓΕΡΜΑΝΟΙ, και οι δύο έχουν συνδέσει το Όνομά τους με τον

ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟ και οι δύο επίσης ήταν δεμένοι με κάποιες θρυλικές δημιουργίες του μεγάλου σκηνοθέτη FR. R. MURNAU.

HANS ERDMANN

TIMOTHEOS GUCKEL

7/11/1882-21/11/1942  Έζησε 60 χρόνια

Γεννήθηκε στο BRESLAU της ΣΙΛΕΣΙΑΣ τότε στη ΓΕΡΜΑΝΙΑ (Νυν WROCLAW POLAND)

Δεν έχουμε αναλυτικά στοιχεία για τη Βιογραφία του μήτε και Φωτογραφικό Υλικό

Γνωρίζουμε ότι έχει:

Έχει γράψει την αριστουργηματική του κλασική μουσική σε 4 ταινίες:

Φίλες και Φίλοι

συνεχίζουμε τον κύκλο της περιήγησής μας στους Έλληνες Σκηνοθέτες συναντώντας μια μεγάλη Μορφή,

από τους καλούμενους και "Πιονέρους" του Ελληνικού Κινηματογράφου.

Ένας σκηνοθέτης με μεγάλη δημιουργία που κάλλιστα θα μπορούσε να θεωρηθεί μία απ τις Βασικές μορφές του Κλασικού Ελληνικού Κινηματογράφου

Κύρίες και Κύριοι, ο

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Ένας δημιουργός της Κινηματογραφικής τέχνης που δεν αρκέστηκε στο καλλιτεχνικό του στίγμα αλλά στάθηκε πάντα ένας ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ, ένας ΜΑΧΗΤΗΣ της ΖΩΗΣ και της ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ.

ΓΕΝΙΚΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Γεννήθηκε τον ΙΟΥΝΗ 1919 και Πέθανε στις 4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2005

Σε ηλικία 86 ετών, πλήρης ημερών

Γεννήθηκε στην ΑΘΗΝΑ, γιος του γνωστού τότε δικηγόρου Μιχάλη Γρηγορίου.

Σπούδασε Νομική και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, καθώς και ξένες γλώσσες, πήρε μαθήματα στο θεατρικό τμήμα της Πανεπιστημιακής Λέσχης αλλά τελικά έγινε αυτοδίδακτος σκηνοθέτης...!!!.

Κατά την περίοδο της κατοχής, έλαβε μέρος στη ΜΑΧΗ της ΚΡΗΤΗΣ και πολέμησε μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.

Η Καριέρα του σαν Σκηνοθέτης κινηματογράφου ξεκινάει  από το 1949 και η δημιουργία του στο ΘΕΑΤΡΟ το 1951.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Το 1948 ξεκινάει η Φιλομογραφία του καθώς έγραψε το σενάριο και σκηνοθέτησε την πρώτη του ταινία "Ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΒΡΑΧΟΣ"

με τους:

ΛΥΚΟΥΡΓΟ ΚΑΛΛΕΡΓΗ, ΙΝΤΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΗ, ΘΟΔΩΡΟ ΜΟΡΙΔΗ πάνω στο εξαιρετικό μυθιστόρημα του ΓΡΗΓΟΡΗ ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΥ.

Το 1951 έρχεται ο μεγάλος του ΘΡΙΑΜΒΟΣ, η  ταινία του "ΠΙΚΡΟ ΨΩΜΗ", η οποία και  θεωρείται σταθμός για τον ελληνικό κινηματογράφο ως η πρώτη νεορεαλιστική ελληνική ταινία στην οποία συνδύασε τον Ιταλικό ΝΕΟΡΕΑΛΙΣΜΟ με την Ελληνική πραγματικότητα ασκώντας κριτική στην εξουσία.

Η ταινία γνώρισε μεγάλη αποδοχή και έκοψε 34.000 εισιτήρια στην πρώτη προβολή.

Στην ταινία έπαιζαν οι:

ΕΛΕΝΗ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ, ΣΤΡΑΤΗΣ ΦΛΩΡΟΣ, ΙΝΤΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΗ, ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΖΕΡΒΟΣ

Το ΣΕΝΑΡΙΟ ήταν της ΙΝΤΑΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑΚΗ.

Ακολουθεί μια σειρά από μεγάλες ταινίες και δημιουργίες.

  Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν: το 1956 η "Αρπαγή της Περσεφόνης" με τους: ΒΑΣΙΛΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟ, ΑΛΕΚΑ ΚΑΤΣΕΛΗ, ΟΡΕΣΤΗ ΜΑΚΡΗ, ΛΑΥΡΕΝΤΗ ΔΙΑΝΕΛΛΟ, ΚΩΣΤΑ ΚΑΖΑΚΟ

"Ο ΜΙΜΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΜΑΙΡΗ", "Η ΛΙΜΝΗ ΤΩΝ ΣΤΕΝΑΓΜΩΝ", "ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΘΗΝΑ", "Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΑΝΝΑ", "ΔΙΑΒΟΛΟΥ ΚΑΛΤΣΑ", "2000 ΝΑΥΤΕΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΙ", "ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ", "ΤΑ 201 ΚΑΝΑΡΙΝΙΑ"

Ταινίες που κάθε μιά τους είναι και μια ξεχωριστή αισθητική σχολή πάνω στον Κινηματογράφο.

Ταινίες από τις οποίες παρελαύνει ολάκερος ο θησαυρός των μεγάλων Ελλήνων Ηθοπιών.

ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΟΡΕΣΤΗΣ ΜΑΚΡΗΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΣΣΟΥΝ, ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΣΕΙΛΗΝΟΣ, ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΝΤΖΑΣ, ΕΙΡΗΝΗ ΠΑΠΠΑ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΜΠΑΡΚΟΥΛΗΣ και τόσοι μα τόσοι άλλοι....

Το 1964 έρχονται δύο ακόμα ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ του:

"Ο ΔΙΩΓΜΟΣ" και "ΟΙ ΑΜΦΙΒΟΛΙΕΣ"

Ένα ιστορικό συγκλονιστικό ανθρώπινο δράμα το πρώτο και ένα κλασικό Αστυνομικό Film Noir αριστουργημα, και τα δύο άφησαν εποχή.

Ακολουθεί "βροχή" από μεγάλες ταινίες όπως οι:

"ΥΙΕ ΜΟΥ-ΥΙΕ ΜΟΥ", "ΟΧΙ ΚΥΡΙΕ ΤΖΟΝΣΟΝ", "Η ΜΟΙΡΑ ΕΝΟΣ ΑΘΩΟΥ" στα 1965

"ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙΤΑΙ"  1966

"ΤΡΟΥΜΠΑ" , "ΚΟΚΟΒΙΟΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΟΣ ΣΤΑ ΔΙΧΤΥΑ ΤΗΣ ΑΡΑΧΝΗΣ", "Ο ΑΝΑΚΑΤΩΣΟΥΡΑΣ", "ΑΥΤΗ Η ΓΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ" στα 1967

"Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ", "Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ" στα 1968

"ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ" 1969

"Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΙΤΑΤΖΗΔΩΝ" 1970

"ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΤΟΥ ΡΟΥΠΕΛΛ" 1971

Έντονη ήταν και η παρουσία του στην ποιοτική τηλεόραση με τη σκηνοθεσία του στις "Αθάνατες ιστορίες αγάπης", "Καποδίστριας" καθώς και σε σειρά θεατρικών έργων στην ΕΡΤ.

Η τηλεοπτική σειρά του λογοτεχνικού έργου "ΛΩΞΑΝΤΡΑ" γνώρισε μεγάλη επιτυχία όπως και η εκπομπή "ΝΑ Η ΕΥΚΑΙΡΙΑ" που συνέβαλε στην ανάδειξη νέων καλλιτεχνών.

Υπήρξε Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Σκηνοθετών και εκτός των βραβείων σκηνοθεσίας τιμήθηκε και με βραβείο του Υπουργείου Πολιτισμού (Ελλάδος). Μιλούσε Γαλλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος Ηλιούπολης (Αθήνα).

ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ

Πάντα σεμνός και ταπεινός ο μεγάλος μας Σκηνοθέτης, γεγονός που αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου φωτογραφικό υλικό προσωπικό του, πήρε στη μεγάλη του καρριέρα τα εξής ΒΡΑΒΕΙΑ:

Αυτός ήτανε με λίγα λόγια ο μεγάλος ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Μια μορφή τέχνης που τίμησε και αυτός όσο λίγοι τον Ελληνικό Κινηματογράφο για δεκαετίες αφιερώνοντας το πιο γόνιμο μέρος της ζωής του, πιστός εμπνευστής κινηματογραφικών εικόνων, θεμάτων, δρώμενων που μόνο την ποιότητα και την έκφραση περπάτησε....

Αγαπημένες Φίλες και Φίλοι

Ώρα για ΚΛΑΣΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ

Ώρα για έναν Κινηματογραφικό Μύθο που σφράγισε την ιστορία των ΦΙΛΜΣ στην 7η τέχνη

Σήμερα ο θέμα μας "ΦΙΛΜ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ" ανήκει δικαιωματικά στην θρυλική ταινία του

VICTOR FLEMING

"ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ"

("GONE WITH THE WIND")

Αφείστε τις μνήμες να χαθούν πίσω στα λεγόμενα πρώτα "χρυσά χρόνια" του HOLLYWOOD.

Χαθείτε οι περισσότεροι στον κλασικό Αμερικανικό ρομαντισμό των μεγάλων Φιλμ και πάμε πάλι ένα ταξίδι πίσω στην ταινία που σάρωσε σαν τον Τίτλο της τις Κινηματογραφικές παραμέτρους εκείνης της εποχής...

ΟΙ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ του ΕΡΓΟΥ:

Συγγραφέας:     Margaret Mitchell Σκηνοθέτης:     Victor Fleming Σεναριογράφος:     Sidney Howard Μουσική:     Max Steiner Παραγωγός:     David O'  Selznick Διανομή:     MetroGoldwynMayer από το 1939-1986 TurnerEntertainment από το 1986 και μετά Επίσημη Πρεμιέρα:     15 Δεκέμβρη 1939 Διάρκεια έργου:       222' Υπολογιζόμενο κόστος:      3,9 εκατομ. Δολάρια     Ερμηνείες:     

VIVIEN LEIGH                     στο ρόλο της Scarlett O'  Hara       CLARK GABLE                   στο ρόλο του Rhett Butler      

LESLIE HOWARD              στο ρόλο του Ashley Wilkes       OLIVIA de HAVILLAND       στο ρόλο της Melanie Hamilton       HATTIE Mc DANIEL              στο ρόλο της Mammy       George Reeves                   στο ρόλο του Brent Tarleton       Thomas Mitchel                  στο ρόλο του Gerald O'  Hara       Carroll Nye     στο ρόλο του Frank Kennedy

Στα ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ του ΕΡΓΟΥ πριν την ΠΡΟΒΟΛΗ του: Ελάτε να κάνουμε ένα πέρασμα στα παρασκήνια της δημιουργίας του έργου, αρκετά πριν την Τελική του προβολή και την επίσημη πρεμιέρα του. Μια ενδιαφέρουσα «ματιά» στις επιλογές, στις αξιολογήσεις, στα παρασκήνια, στα κριτήρια για τις τελικές επιλογές ... Ας πάμε πίσω, κάπου στο Μάη του 1936 ...   Ο Παραγωγός David O. Selznick, επικεφαλής της SELZNICK INTERNATIONAL PICTURES, αποφάσισε ότι ήθελε να φτιάξει μια μεγάλη Κινηματογραφική παραγωγή αφού κατάφερε πρώτα να αγοράσει τα δικαιώματα του ομώνυμου βιβλίου της Margaret Mitchel για 50.000 δολάρια.   Η επιλογή των δύο Κεντρικών Ρόλων πήρε χαρακτηριστικά ...θρίλερ καθώς η διαδικασία επιλογής κράτησε ...δύο ολάκερα χρόνια ...! Για το ρόλο της SCARLETT O HARA επιλέχτηκαν αρχικά μερικές από τις Κορυφαίες Γυναικείες παρουσίες του Κινηματογράφου εκείνης της Εποχής:

Katharine Hepburn, Norma Shearer, Bette Davis, Barbara Stanwyck, Joan Crawford, Lana Turner, Susan Hayward, Carole Lombard, Irene Dunne, Merle Oberon, Ida Lupino, Joan Fontaine, Loretta Young, Miriam Hopkins, Tallulah Bankhead, Frances Dee και Lucille Ball ...   Ότι λαμπρότερο και εκφραστικότερο διέθετε τότε ο Αμερικάνικος Κινηματογράφος ... Σε πιάνει κυριολεκτικά ΔΕΟΣ από τα ονόματα ... Στο τέλος, το Δεκέμβρη του 1938, προστέθηκαν ακόμα η JeanArthur και η JoanBennett. Όμως στο τέλος προέκυψαν δύο εντελώς διαφορετικές φιναλίστ για το ρόλο της Scarlett.

Η PAULETTE GODDARD & VIVIEN LEIGH. Και οι δύο δοκιμάστηκαν στις 20 Δεκέμβρη.

Ο Selznick είχε στο μυαλό του από το 1938, τη νεαρή Αγγλίδα Leigh, άγνωστη ακόμα στις Η.Π.Α., για το ρόλο της Scarlett, γεγονός που αποφάσισε τελικά να κάνει το 1939 δίνοντάς της τον Κεντρικό Γυναικείο ρόλο ακριβώς στις 13 Γενάρη του 1939.   Η Επιλογή του κεντρικού Αντρικού ρόλου του RHETT BUTLER, δεν είχε το ανάλογο suspence καθώς από την αρχή ο CLARK GABLE, GARY COOPER ήταν τα απόλυτα "φαβορί". 

Για παράδειγμα η UNITED ARTISTS προσέφερε στον Selznick "πακέτο" τους βασικούς ρόλους με την πρότασή της από τους: BETTE DAVIS, ERROL FLYNN & OLIVIA DE HAVILLAND. Όμως ο Selznick επέμενε στις επιλογές του. Έγιναν σκληρές διαπραγματεύσεις με την MGM για τα δικαιώματα του φιλμ και τελικά επετεύχθη συμφωνία για να ξεκινήσει η παραγωγή. Λέγονταν ακόμα ότι οι δύο πρωταγωνιστες, η Vivian Leigh και ο Clark Gable είχαν ερωτικό δεσμό και στην πορεία της χώρισαν πριν τη δημιουργία της ταινίας (!).

Κατά τη διάρκεια της ταινίας, παρά τις επιφυλάξεις τους, αντάλλαξαν καυτά φιλιά ενώ την ίδια στιγμή στα παρασκήνια δεν ήθελε ο ένας να δει τον άλλο...!

Η Αρχική ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ξεκίνησε στις 26/1/1939 και τελείωσε στις 27/6/1939 με επικεφαλής τον GEORGE CUKOR. Δύο ολάκερα χρόνια εργαζόταν σκληρά για να στήσει τη φωτογραφία στην υπό δημιουργία ταινία.   Την ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ανέλαβε ο VICTOR FLEMING, ήδη έχοντας τη μεγάλη επιτυχία με την ταινία "Ο ΜΑΓΟΣ του ΟΖ". Την σκηνοθεσία βοήθησαν με την παρουσία τους και άλλοι γνωστοί σκηνοθέτες.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΡΕΜΙΕΡΑ

Η ταινία έκανε μια Λαμπρή ΠΡΕΜΙΕΡΑ, που αλλού, στην ΑΤΛΑΝΤΑ στην GEORGIA, στις

15 Δεκέμβρη 1939.   Ο Κυβερνήτης της Πολιτείας είχε κηρύξει τη μέρα αυτή, επίσημη ...ΑΡΓΙΑ...!!! Από την ημέρα αυτή έως τον Ιούνιο 1940 (!), η προβολή της Ταινίας είχε εξαντλήσει προκαταβολικά Όλα τα Εισητήρια (!) και μόνο περιορισμένος αριθμός θεατών αξιώθηκε να την παρακολουθήσει.

Στο υπόλοιπο Κοινό ελεύθερα δόθηκε το 1941.

Εκτός Η.Π.Α. Βγήκε αμέσως στην Αγγλία και στο Λονδίνο, όπου ξεκίνησε τον Απρίλη 1940 και παιζόνταν συνεχώς για 4 ολάκερα χρόνια.  

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ-ΑΝΑΛΥΣΗ του ΘΕΜΑΤΟΣ:           Γενικά το "ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ" είναι ένα Κινηματογραφικό έργο, που προ πολλού, έχει αναληφθεί στη σφαίρα του μυθικού, καθώς μαζί με τον "ΤΙΤΑΝΙΚΟ" πρόσφατα, είναι δύο ταινίες με ΥΣΤΕΡΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ από το Κοινό.           ΘΕΜΑΤΙΚΑ, Θα μπορούσε βέβαια άνετα κάποιος να προσάψει τις "κατηγορίες" ότι αποτελεί μια ανάλαφρη προσέγγιση θεμάτων με ελαφρύ ιστορικό φόντο, ως φόρμα μιας κλασικής "σαπουνόπερας", όμως στο ξετύλιγμά του διαγράφονται με δραματικό τρόπο η μετάλλαξη των ανθρώπινων χαρακτήρων μέσα από το πρίσμα των ερωτικών σχέσεων, των σχέσεων εξουσίας, της καταλυτικής παρουσίας του Πολέμου αλλά και της σφραγίδας του Θανάτου ως καθαρτήρια δύναμη παθών και ονείρων.            Η τεχνική του αρτιότητα σαν φιλμ αγγίζει άνετα ακόμα και σημερινές παραγωγές (!). Μονάχα η περίφημη σκηνή της ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ της ΑΤΛΑΝΤΑΣ είναι μοναδική.

Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ και ΠΛΟΚΗ:

Μια Ιστορία για μια ομάδα χαρούμενων Νέων ανθρώπων που, μέσα από την πορεία του έργου, μεταμορφώνονται σε θλιμμένους Μεσήλικες, μέσα από μια αγωνιώδη διαδικασία και επώδυνη διαδικασία ωριμοποίησης, για ένα πόλεμο που στο διάβα του καταστρέφει και σαρώνει Όνειρα, Έρωτες, Προσδοκίες και τελικά Ανθρώπινες Υπάρξεις.

Παρακολουθούμε με πόνο τους ευαίσθητους ανθρώπους να ισοπεδώνονται συναισθηματικά και βιολογικά και τους σκληρούς να επιβιώνουν.

Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον πόσο μια εύθραυστη ψυχή μετατρέπεται σε σκληρό «βράχο». Βλέπουμε με μια πικρή μελαγχολία Έρωτες και Όνειρα να γεννιούνται αλλά και να Σβήνουν από εγωισμούς, και τα ΟΝΕΙΡΑ μιας ΖΩΗΣ να σπέρνονται στο ΦΥΣΗΜΑ του ΑΝΕΜΟΥ. 

Τα Συναισθήματα αυτά πλέκουν ένα μαγικό χορό μέσα από ένα «μπουκέτο» Μεγάλων Ηθοποιών, που θα σφραγίσουν με τις ερμηνείες και το στίγμα τους, την 7η Τέχνη.

Και στη μέση, μια φιγούρα, μια Ανθρώπινη ύπαρξη, μια Γυναίκα, μια καρδιά και προσωπικότητα που η πορεία της ιχνογραφεί Γυναίκα Ελληνικής Αρχαίας Τραγωδίας.

Η SCARLETT O'  HARA μέσα από τη Μυθική πια μορφή της VIVIAN LEIGH

Το Πρόσωπο της SCARLETT O' HARA στη Μορφή της VIVIAN LEIGH:

Τι να πει κανείς για τη μορφή της Vivian Leigh ...!!! Τι να εκφράσει, σε ποια ομορφιά και έκφραση να σταματήσει, σε ποια εσωτερική και εξωτερική της δομή ...!!!

Πολλοί Κριτικοί του Κινηματογράφου, στην ερμηνεία της Scarlett, μιλάνε για την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ στο χώρο της Κινηματογράφου, ερμηνεία που έκτοτε δεν έχει ξεπεραστεί ...!!!

Ίσως ακραία απόδοση ομολογουμένως και συναισθηματικά επηρεασμένη αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα η προσέγγιση αυτή ...!!!

   Η Vivian Leigh, στο πρόσωπο της SCARLETT, ταυτίζεται με το πλούσιο «κακομαθημένο» και ανέμελο νεαρό κορίτσι που «παίζει», στα όρια του επικίνδυνου, με τους Άντρες, ακροβατώντας ανάμεσα στον τυχοδιωκτισμό, την αφέλεια και τον ερωτισμό, που νομίζει ότι ολάκερος ο Κόσμος της ανήκει ... 

Η SCARLETT βιώνει με τρόπο δραματικό την καταλυτική θύελλα του ΠΟΛΕΜΟΥ, που έρχεται αδυσώπητος κριτής να την μετατρέψει σταδιακά σε μια Δυνατή, Άπληστη, ίσως «κακιά» Γυναίκα, Εγωίστρια και ιδιαίτερα Ανταγωνιστική στις σχέσεις της.

  Όμως παρ'  όλα αυτά, η SCARLETT, κερδίζει τη ΣΥΜΠΑΘΕΙΑ του Κοινού καθώς είναι Σταράτη, Ειλικρινής, λατρεύει τους ανθρώπους που είναι κοντά της.

Μέσα από ένα άγριο Πόλεμο, παρακολουθούμε τη μοιραία διολίσθηση της ζωής της και των βιωμάτων της στην πορεία της «αποκαθήλωσης» των ονείρων της.

ΠΟΛΕΜΟΣ-ΦΤΩΧΙΑ-ΠΕΙΝΑ-ΚΑΚΙΑ του ΚΟΣΜΟΥ και τέλος ο Μοιραίος ΘΑΝΑΤΟΣ του ΠΑΙΔΙΟΥ της, το έσχατο και απόλυτο χτύπημα.

Η SCARLETT συνειδητοποιεί ότι όλα αυτά τα χρόνια κυνηγούσε μια ερωτική «χίμαιρα», μια ψεύτικη Αγάπη (ο ASHLEY ...), τη στιγμή που  η ΙΔΙΑ έκλεινε την «πόρτα» στο Μεγαλύτερο Έρωτα που μπορούσε να ζήσει (RETTH).

  Χτύπημα της Μοίρας ; Εκδίκηση για την άστατη ζωή της ;  Έτσι και αλλιώς φτάνουμε στην κάθαρση και στο τέλος ...  όλα τα Μεγάλα πρόσωπα της ζωής της φεύγουν από κοντά της, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ...

η SCARLETT μένει ΜΟΝΑΧΗ .... 

Αντιμέτωπη με τις Τύψεις και τα Απομεινάρια της ζωής της ....   Αλλά με την απόλυτη ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μέσα της ακλόνητη, με την περηφάνια της αλώβητη ... 

Η Scarlett, υπόδειγμα δύναμης και αποφασιστικότητας, στέκεται στα πόδια της, μαζεύει τα κομμάτια της και ξεκινάει για τον νέο «γολγοθά» της ζωής της.

Γύρω της οι «φωνές» που ακούει της δίνουν το νέο της στίγμα ... θα αγωνιστεί και θα παλέψει μέχρι την τελευταία της ανάσα ... γιατί στο συγκλονιστικό φινάλε του έργου,

«αύριο ξημερώνει μια καινούργια μέρα ...»

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΤΑΞΙΚΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ του ΕΡΓΟΥ:

Το βιβλίο και συνάμα η Ταινία έχει ως ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ ΦΟΝΤΟ την «καρδιά» του σκληρού Αμερικάνικου Νότου στο λυκόφως του 19ου αιώνα, γύρω στα 1860, στην ΑΤΛΑΝΤΑ.

Ο Ιστορικός και Ταξικός περίγυρος είναι γεμάτος ΕΝΤΑΣΗ, ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ όπως εκφράζονται στις ΦΥΛΕΤΙΚΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ.

Οι Η.Π.Α. σημαδεύονται από το λυκόφως της Αντιδραστικής και Αποκρουστικής ΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑΣ, η οποία εκφράζεται από τη ΔΟΥΛΕΙΑ των ΜΑΥΡΩΝ και των ΕΓΧΡΩΜΩΝ μέσα στις απέραντες ΦΥΤΕΙΕΣ και ΦΑΡΜΕΣ των μεγάλων Οικογενειών των ΓΑΙΟΚΤΗΜΟΝΩΝ από τη μία πλευρά και από την άλλη το λυκαυγές της Βιομηχανικής Επανάστασης και της απελευθέρωσης της ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ, όπως αυτή συσπειρώνεται στον ανεπτυγμένο οικονομικά και κοινωνικά Βορρά. Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ στις Η.Π.Α. είναι προ των πυλών και οι ταξικές συγκρούσεις σιγοβράζουν.

Βέβαια η ΤΑΙΝΙΑ, όπως θα δούμε παρακάτω σε ειδική ανάλυση, όχι μονάχα αδυνατεί να τοποθετηθεί απέναντι στην Κοινωνική «καταιγίδα» που σαρώνει το φόντο της, αλλά απεναντίας-σαν ένα μελανό σημείο και του βιβλίου και της ταινίας-τοποθετείται με χρώμα πολλές φορές ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΑ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ, έχοντας ξεσηκώσει την ΟΡΓΗ των Μαύρων Οργανώσεων των Η.Π.Α.

 Η ΚΡΙΤΙΚΗ που δέχτηκε το ΕΡΓΟ για ΥΦΕΡΠΟΝΤΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟ:

Το «Όσα παίρνει ο Άνεμος» δέχτηκε εντονότατη ΚΡΙΤΙΚΗ ότι «καθαγίαζε», προωθούσε και εξυμνούσε τις ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ αντιλήψεις του Αμερικάνικου Νότου και αποδέχονταν τη ΔΟΥΛΕΙΑ.

Κατηγορίες σοβαρότατες για μια Πολιτεία, την ΑΤΛΑΝΤΑ, όπου ήταν η «καρδιά» της φασιστικής ΚΟΥ-ΚΛΟΥΞ-ΚΛΑΝ.

Η κατηγορία αυτή βασίστηκε στο χαρακτήρα της MAMMY, τον οποίο έπαιξε η HATTIE MCDANIEL, στην δουλοπρεπή συμπεριφορά της και στον τρόπο που μοιραία δέχονταν και θεωρούσε φυσική τη ΔΟΥΛΕΙΑ των ΜΑΥΡΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ της φυτείας.

Ο SELZNICK προσπάθησε να απαντήσει στις κριτικές αυτές δίνοντας μια άλλη διάσταση για το ρόλο των Μαύρων προσώπων του έργου στεκόμενος στην πίστη και αφοσίωσή τους και στην αγάπη που κρύβουν γενικά μέσα τους.

Οι ΚΡΙΤΙΚΕΣ μεγάλωναν και μετά το 1945, διάφορα Συνδικάτα με επί κεφαλής τον LEONARDPITT χαρακτήρισαν σκληρότατα το έργο «A ROMANCE SET IN AUSCHWITZ ...!!!».

Υπήρξαν διαμαρτυρίες και καταγγελίες από την ΑΦΡΟ-ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ενάντια στους μαύρους ηθοποιούς της ταινίας γιατί αποδέχτηκαν αυτούς τους ρόλους.

Ασκήθηκαν εντονότατες κριτικές για τον σκληρό τρόπο συμπεριφοράς της Scarlett προς το Μαύρο προσωπικό της φυτείας επίσης. 

Το ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΜΑ των γεγονότων αυτών εκδηλώθηκε στην ΠΡΕΜΙΕΡΑ του έργου στην ΑΤΛΑΝΤΑ, όπου οι ΘΕΣΕΙΣ μέσα στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ήταν ΧΩΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΥΛΕΤΙΚΑ (!!!) και  η HATTIEMCDANIEL (Mammy), έπρεπε να ...καθίσει χώρια (!!!).

Όμως ο CLARK GABLE (Rhett) ΑΠΕΙΛΗΣΕ, προς τιμήν του, να ΜΠΟΫΚΟΤΑΡΕΙ εντελώς την πρεμιέρα και όλα κινδύνεψαν να «τιναχτούν στον αέρα».

Ασκήθηκε επίσης εντονότατη ΚΡΙΤΙΚΗ για τα ΧΟΡΕΥΤΙΚΑ των ΜΑΥΡΩΝ, όπου ήταν ντυμένοι ΣΚΛΑΒΟΙ στην πρεμιέρα και μονάχα με την προσωπική παρέμβαση του θρυλικού MARTIN LUTHER KING κατέστη δυνατή η ολοκλήρωση των εκδηλώσεων.

Τέλος, για κατευνασμό του τεράστιου θορύβου, δόθηκε, ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στις Η.Π.Α., Βραβείο OSCAR ερμηνείας για την "best supporting actress".

ΟΙ ΒΡΑΒΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

Το "ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ" σάρωσε στο πέρασμα του τα ΒΡΑΒΕΙΑ της ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ OSCAR

Κέρδισε 8 OSCAR το 1940, για ένα ακόμα ήταν υποψήφια, ενώ κέρδισε και πολλά άλλα βραβεία διοργανώσεων και κριτικών στις ΗΠΑ.

Το 1989 στις ΗΠΑ, ψηφίστηκε από το: PEOPLE'S CHOICE AWARDS USA ως η ΔΗΜΟΦΙΛΕΣΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ

Το ταξίδι της ζωής του ξεκινάει σε ένα πλοίο που σάλπαρε από την Κωνσταντινούπολη προς Πειραιά, μέσα σε αυτό και δυο νέοι, η Ευταλία και ο Νίκος. Οι γονείς τους, τους είχαν παντρέψει άρον - άρον και τους έστελναν στην Ελλάδα για να τους προστατέψουν από τους Τούρκους. Σε εκείνο το ταξίδι ο πατέρας του αρρώστησε.

Εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα όμως η αρρώστια δεν λέει να υποχωρήσει (το πρόβλημα ήταν όμως εκ γενετής αφού από τον οργανισμό του πατέρα του έλειπε ένα ένζυμο, η αντιθρυψίνη, που καθαρίζει το αίμα και χωρίς αυτό δεν μπορεί να αναζωογονηθεί το ανθρώπινο σώμα). Σε λίγο καιρό πεθαίνει στο νοσοκομείο "Σωτηρία" από καλπάζουσα πνευμονία. Εννιά μέρες νωρίτερα είχε γεννηθεί ο Δημήτρης.

Στα νιάτα του ήταν καλός μαθητής, ήταν Αθλητής του Στίβου. Σπούδασε στη ΝΟΜΙΚΗ και γενικά παρακολουθούσε μαθήματα στη ΣΧΟΛΗ ΚΑΡΟΛΟΥ ΚΟΥΝ.

Κατά τη διάρκεια της ΚΑΤΟΧΗΣ παίρνει ενεργό μέρος στην ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ.

Σύζυγός του ήταν η ηθοποιός ΣΟΥΛΥ ΣΑΜΠΑΧ την οποία και γνώρισε από την ΙΛΥΑ ΛΙΒΥΚΟΥ.

Η Καριέρα του στο ΘΕΑΤΡΟ ήταν πολύ μεγάλη όπου και συνεργάστηκε χρόνια με τους: 

ΕΛΛΗ ΛΑΜΠΕΤΗ, ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ και τον ΛΑΜΠΡΟ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ με τον οποίο και υπήρξαν αγαπημένοι Φίλοι.

Η ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ του είναι τεράστια με 72 Κινηματογραφικές ταινίες.

Η Καριέρα του ξεκινάει το 1954 στην ταινία "ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ" της ΜΑΡΙΑΣ ΠΛΥΤΑ και ολοκληρώνεται το 1972, 18 χρόνια μετά στην ταινία του ΑΛΕΚΟΥ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ  "Η ΡΕΝΑ ΕΙΝΑΙ OFF SIDE".

Τον έχουμε θαυμάσει σε ρόλους κωμικούς αλλά και σε ρόλους δύσκολους και δραματικούς κύρια στην αρχή της καριέρας του σε Αστυνομικά noir της εποχής.

Το συγκλονιστικό του λυπημένο χαμόγελο στο ρόλο του παρακμιακού Νιντή στο "ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ" πλάι στη ΣΜΑΡΟΥΛΑ ΓΙΟΥΛΗ τον καθιερώνει.

Τον θαυμάσαμε σε ρόλους και ταινίες που δύσκολα τις ξεχωρίζεις:

Μετά την Ιταλία πηγαίνει στη Γερμανία όπου παίρνει μέρος στην ταινία «Δόκτορ Μαμπούζ» με τον Πίτερ Βαν Άικ .

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα για να συμμετάσχει στην ταινία «Summer lovers» με την Ντάριλ Χάνα και στην ταινία «Οι Θεοί του Ολύμπου» με τον Ολιβερ Ριντ, γίνεται περιζήτητη από τους Έλληνες παραγωγούς και αρχίζει τα γυρίσματα μιας σειράς ταινιών στα Ελληνικά πια εδάφη.

Παίζει δίπλα σε μεγάλους ηθοποιούς όπως: Κ. Βουτσά, Μ. Φωτόπουλο, Χ. Ευθυμίου, Γ. Γκιωνάκη, Β. Αυλωνίτη, Ορέστη Μακρή, Δ. Παπαγιαννόπουλο, Ν. Ηλιόπουλο, Κ. Στολίγκα, Άννα Καλουτά, Ρένα Ντορ, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Τζ. Καρέζη κ.ά.

Στο θέατρο πρωτοεμφανίζεται σαν πρωταγωνίστρια του θιάσου Κ. Χατζηχρήστου, στη συνέχεια συμμετέχει στους θιάσους των: Κατερίνας, Λάμπρου Κωνσταντάρα, Μ. Φωτόπουλου κ.ά.

Επίσης συνεργάζεται με το μοντέρνο θέατρο που ανεβάζει στο Λυκαβηττό το «Λόρδο Βύρωνα» του Α. Λιδωρίκη με τον Χ. Πολίτη στον ομώνυμο ρόλο.

Δεν παραμελεί όμως τη ζωγραφίζει, συνεχίζει να φτιάχνει έργα και κάνει και την πρώτη της ατομική έκθεση στη γκαλερί Παπαγεωργίου του Χίλτον όπου σημειώνει μεγάλη επιτυχία.

ΦΙΛΜΟΓΡΑΦΙΑ

Η ΡΙΚΑ ΔΙΑΛΥΝΑ έχει συμμετοχή σε 29 ταινίες, από τις οποίες οι 8 είναι Ξένες παραγωγές 

Πρώτη της ταινία το 1955 στα "ΚΟΚΚΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ" του ΚΩΣΤΑ ΑΝΔΡΙΤΣΟΥ και τελευταία της συμμετοχή, το 1986 στη ταινία του ΓΙΑΝΝΗ ΔΑΛΙΑΝΙΔΗ  "ΠΕΡΑΣΤΕ ΦΙΛΕΙΣΤΕ ΤΕΛΕΙΩΣΑΤΕ"

Ανάμεσα στις ταινίες που έχει παίξει φιγουράρουν μερικές χαρακτηριστικές συμμετοχές της όπως:

Πραγματικά αληθινή έκπληξη η γλυκύτατη ΡΙΚΑ ΔΙΑΛΥΝΑ η οποία σήμερα, από το 2000 ασχολήθηκε και με τη συγγραφή εκδίδοντας το πρώτο της μυθιστόρημα.

Φίλες και Φίλοι

σήμερα θα σταθούμε σε ένα μεγάλο αστέρι του Κινηματογράφου, που η λάμψη και το αντιφέγγισμά του δεν έσβησε ποτέ έστω αν έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τη Φυγή της από τη ζωή.

Μια μορφή εμβληματική στο χώρο της Έβδομης Τέχνης που σημάδεψε τα κλασικά χρόνια του Κινηματογραφικού 20ου αιώνα.

Είναι μερικές φορές που στέκεσαι σε ένα πρόσωπο και λες: η Φύση έδωσε απλόχερα την παλέττα με την ομορφιά της για να σμιλευθεί ένα εκφραστικό πρόσωπο και δύο απέριττα και πανέμορφα μάτια.

Κυρίες και Κύριοι, σήμερα είναι ξανά "κοντά" μας η:

VIVIEN MARY HARTLEY, ή το γνωστότερο ανα το κόσμο όνομά της, η Μεγάλη

VIVIEN LEIGH

Αυτά τα εκπληκτικά μάτια μάγευαν για πολλά χρόνια εκατομμύρια θεατές σε Κινηματογραφικές αίθουσες αλλά και άπειρους άλλους δεκαετίες μετά μέσα από διαφορετικά οπτικά μέσα.

Δύο OSCAR Α' ΓΥΝΑΚΕΙΟΥ ΡΟΛΟΥ:  1939  "ΟΣΑ ΠΑΙΡΝΕΙ Ο ΑΝΕΜΟΣ"  VICTOR FLEMING στο ρόλο της SCARLET O' HARA και το 1951 στο θρυλικό "ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ" του ΗΛΙΑ ΚΑΖΑΝ στο ρόλο της BLANCHE DUBOIS.

Επτά (7) ακόμα ΔΙΕΘΝΗ ΒΡΑΒΕΙΑ (ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΒΕΝΕΤΙΑΣ 1951, WALK OF FAME 1959, 1960, SAN JORDI AWARDS 1957) και Μία ακόμα υποψηφιότητα.

Είναι το χρυσό παλμαρέ της μεγάλης αυτής Ηθοποιού, η οποία θεωρείται στην Κινηματογραφική τέχνη σαν κατ' εξοχήν

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ.

Επι σειρά ετών δίπλα στον μεγάλο θρύλο του Κινηματογράφου SIR LAURENCE OLIVIER, δεύτερος συζυγός της, ο οποίος την σκηνοθετούσε για περίπου 20 ολάκερα χρόνια.

Στο Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου έχει την 14η θέση ανάμεσα στις 25 μεγαλύτερες Ηθοποιούς του Παγκόσμιου κινηματογράφου.

30 ολάκερα χρόνια μετράει η προσφορά της στην Κινηματογραφική αλλά παράλληλα και θεατρική Τέχνη.

Στα χρόνια αυτά, ανάμεσα στα άλλα, υποδύθηκε σημαντικούς ρόλους σε θεατρικές δημιουργές των:

ΜΠΕΡΝΑΡΝΤ ΣΩ, ΝΟΕΛ ΚΑΟΥΑΡΝΤ, ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ

ΓΕΝΙΚΑ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Γεννήθηκε στις 5 ΝΟΕΜΒΡΗ 1913 στο DARJEELING στις ΙΝΔΙΕΣ στη Δυτική Βεγγάλη και Πέθανε στις 7 ΙΟΥΛΗ 1967, σε Ηλικία μόλις 54 ετών στο Λονδίνο.

Αγγλίδα στην Εθνικότητα

Έκανε δύο γάμους: με τον ΧΕΡΜΠΕΡΤ ΧΟΛΜΑΝ (1932-1940) με τον οποίο είχαν 1 παιδί, την ΣΟΥΖΑΝ ΦΑΡΙΝΓΚΤΟΝ  και τον LAURENCE OLIVIER (1940-1960), στην συνέχεια συζούσε μέχρι το θάνατό της με τον ΤΖΩΝ ΜΕΡΙΒΕΪΛ

Η ΠΡΟΣΦΟΡΑ της στον ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ κράτησε από το 1933 έως το 1967

ΤΑ ΝΕΑΝΙΚΑ της ΧΡΟΝΙΑ

Στη Δυτική Βεγγάλη της Ινδίας, η VIVIEN έζησε μέχρι τα 6 της χρόνια. Ο Πατέρας της ήταν ο Στρατιωτικός ΕΡΝΕΣΤ ΧΑΡΤΛΕΫ και η Μητέρα της η ΓΚΕΡΤΡΟΥΝΤ ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ ΓΙΑΚΤΖΙ.

Από τη μητέρα της πήρε μεγάλη σπουδή και επιρροή στην Λογοτεχνία και κύρια σε κλασικές επιρροές όπως: ΑΝΤΕΡΣΕΝ, ΚΙΠΛΙΝΓΚ, ΛΟΥΙΣ ΚΑΡΟΛ και ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ. Όταν επέστρεψαν στην Αγγλία την έστειλαν σε ένα συντηρητικό σχολείο με διοίκηση από Καλόγριες. Ο Πατέρας της, λόγω του επαγγέλματός του, εκινείτο συνεχώς και έτσι και η νεαρή VIVIEN γνώρισε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες. Το 1931 επέστρεψαν οριστικά στην Αγγλία και τότε η VIVIEN σε ηλικία 18 ετών ανακοίνωσε στους δικούς της την πρόθεσή της να γίνει ΗΘΟΠΟΙΟΣ.

Ο Πατέρας της, την έγραψε στη ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ του ΛΟΝΔΙΝΟΥ.

Την ίδια χρονιά παντρεύεται τον κατά 13 χρόνια μεγαλύτερό της ΧΕΡΜΠΕΡΤ ΛΙ ΧΟΛΜΑΝ, ο οποιός την οδήγησε να διακόψει και τις καλλιτεχνικές της σπουδές. Με τον ΧΟΛΜΑΝ έκαναν και το μοναδικό της παιδί τη ΣΟΥΖΑΝ, το 1933.

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ της ΚΑΡΙΕΡΑΣ της

Η VIVIEN LEIGH δεν ήταν ικανοποιημένη από την απαγόρευση του συζύγου της και πάντα έψαχνε το πρώτο της καλλιτεχνικό σκίρτημα. Το βρήκε σε έναν μικρό ρόλο στην ταινία "THINGS ARE LOOKING UP". Τότε ήταν που προσέλαβε και έναν manager, τον ΤΖΟΝ ΓΚΛΙΝΤΟΝ, ο οποίος και της πρότεινε να αλλάξει το επώνυμό της πράγμα που έκανε μετά από σειρά σκέψεων και προτάσεων.

Το 1935 στην θεατρική παράσταση "MASC OF VIRTUE" κερδίζει τις εντυπώσεις και γίνεται αντικείμενο συζήτησης. Εκείνο που ξεχώρισε ήταν η ΤΑΧΥΤΗΤΑ στην ΑΛΛΑΓΗ ΕΚΦΡΑΣΗΣ στο ΠΡΟΣΩΠΟ της κάτι που στο μέλλον θα ήταν το μεγάλο της σημείο ανάδειξης.

Ο ΑΛΕΞΑΝΤΕΡ ΚΟΡΝΤΑ, την κάλεσε να υπογράψει συμβόλαιο με την ανεξάρτητη εταιρεία του. Οι θεατρικές παραστάσεις συνεχίστηκαν σε μεγαλύτερο χώρο αλλά χωρίς επιτυχία με αποτέλεσμα οι παραστάσεις να διακοπούν. Μάλιστα για εκείνη την εμπειρία, το 1960 έλεγε η ίδια:

Η VIVIEN LEIGH κερδίζει το ρόλο μετά από διαδικασία μηνών στις επιλογές.

Μετά από εξαιρετικά δύσκολα γυρίσματα, φτάνει στο τέλος μαζί με τους άλλους συντελεστές και το αποτέλεσμα είναι εκκωφαντικό για τον Κινηματογράφο. Η Ερμηνεία της είναι ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ, απελευθερώνει όλο το ταλέντο της, δίνει ολάκερο τον εαυτό της σε βαθμό παροξυσμού που εκδηλώθηκε στα γυρίσματα και τελικά αποθεώνεται.

Το "Όσα παίρνει ο άνεμος" έκανε παγκόσμια επιτυχία και έλαβε δεκατρείς υποψηφιότητες για Όσκαρ. Η LEIGH ήταν υποψήφια για όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, έχοντας ως αντιπάλους της τη Μπέτι Ντέιβις για την ταινία Το λυκόφως μιας ζωής (Dark Victory) και την Γκρέτα Γκάρμπο για το Νινότσκα (Ninotchka). Τελικά επικράτησε και των δύο και αναδείχτηκε νικήτρια τη νύχτα της απονομής στις 29 Φεβρουαρίου 1940. Το Όσα παίρνει ο άνεμος κέρδισε συνολικά δέκα βραβεία Όσκαρ, ενώ η Λι εκφώνησε ομιλία 30 δευτερολέπτων παραλαμβάνοντας το βραβείο της, για να ευχαριστήσει τον παραγωγό Ντέιβιντ Ο. Σέλζνικ.

Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΗΣ 1940-1951

Το 1940 έρχεται η επόμενη ταινία της στο δράμα του BASIL DEAN  "21 DAYS" στο οποίο συμπρωταγωνιστεί με τον LESLIE BANKS και τον LAURENCE OLIVIER.

Το 1940 η μεγάλη επιτυχία συνεχίζεται με το Πολεμικό δράμα του MERVYN LEROY   "Η ΓΕΦΥΡΑ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ"  με τον ROBERT TAYLOR

Το 1945 συνεχίζει η μεγάλη της διαδρομή στα κλασικά ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΡΑΜΑΤΑ, αυτή τη φορά στην ταινία "ΚΑΙΣΑΡ και ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ" μια επιβλητική παραγωγή του GABRIEL PASCAL στην οποία είναι δίπλα στο CLAUDE RAINS.

Ακριβώς έτσι, το 1948 είναι σειρά για την ερμηνεία της στην ταινία "ΑΝΝΑ ΚΑΡΕΝΙΝΑ" του JULIEN DUVIVIER όπου έπαιξε με τον RALPH RICHARDSON.

Eν τω μεταξύ, στα 1949, γυρίζεται το μεγάλο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΔΡΑΜΑ του ΤΕΝΕΣΣΥ ΟΥΙΛΛΙΑΜΣ  "ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ" από τον ELIAS KAZAN στην οποία παράσταση η VIVIEN LEIGH, παρά τις αντιδράσεις και το παρασκήνιο, κερδίζει τεράστιες εντυπώσεις με την ερμηνεία της στο ρόλο της "ΛΕΥΚΗΣ του ΔΑΣΟΥΣ" μαζί με ένα άλλο μεγάλο θρύλο της τέχνης τον ΜΑΡΛΟΝ ΜΠΡΑΝΤΟ.

Η Ερμηνεία της στο ρόλο της BLANCHE της άφησε έντονα ψυχολογικά σημάδια τα οποία της έφεραν σημαντικές αλλαγές στην ψυχολογική της ισορροπία.

Ταινία που απέσπασε 4 OSCAR αφήνοντας μεγάλη σφραγίδα στο πέρασμά της και στην ίδια την VIVIEN ακόμα ένα μεγάλο εύσημο-πέρασμα.

Επόμενη εμφάνισή της είναι το 1955 στο Ρομαντικό δράμα του ANATOL LITVAK   "THE DEEP BLUE SEA" όπου παίζει μαζί με τον KENNETH MORE. Ταινία που απέσπασε 2 βραβεία BAFTA.

Το 1961 πρωταγωνιστεί στο ρομαντικό δράμα του ΤΕΝΝΕΣΣΥ ΟΥΙΛΛΙΜΑΣ δοσμένο σε σκηνοθεσία του JOSE QUINTERO   "THE ROMAN SPRING OF MRS. STONE" μαζί με τον WARREN BEATTY

Μια VIVIEN LEIGH πλέον εντελώς διαφορετική από την εικόνα της δεκαετίας του 1930-40, ώριμη, εκστατική με ακτινοβολία ωριμότητας που συγκλονίζει και συνεπαίρνει.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ της συμμετοχή στον Κινηματογράφο, το 1965, στο πολεμικό δράμα του STANLEY KRAMER   "SHIP OF FOOLS" όππου πρωταγωνιστεί με τους LEE MARVIN, SIMONE SIGNORET, JOSE FERRER.

Η Μεγάλη ερμηνεύρια της Τέχνης είχε αποκτήσει έντονα ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗΣ από χρόνια που στην πορεία εξελίχτηκαν περισσότερο σοβαρά. Ο Πρώτος της σύζυγος, ο ΧΟΛΜΑΝ την στήριξε ιδιαίτερα αυτή την περίοδο.

Το ΜΑΗ του 1967 παθαίνει υποτροπή σε ΦΥΜΑΤΙΩΣΗ στη διάρκεια πρόβας για την θεατρική παράσταση "ΕΥΑΙΣΘΗΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ" του ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ ΑΛΜΠΥ. Μετά από βδομάδες ξεκούρασης έδειξε να συνέρχεται. Την νύχτα της 7/7/1967 ο ΜΕΡΙΒΕΪΛ την άφησε για την θεατρική της παράσταση και γύρισε σπίτι όπου την βρήκε να κοιμάται. Μετά από 30' γύρισε και την βρήκε κάτω στο πάτωμα. Είχε σηκωθεί να περπατήσει και κατέρρευσε καθώς οι πνεύμονές της ήταν γεμάτοι υγρό.

Ο ΜΕΡΙΒΕΪΛ ενημέρωσε τον ΟΛΙΒΙΕ που ήταν σε κοντινό νοσοκομείο στη θεραπεία του για καρκίνο του προστάτη που υπέφερε και συναντήθηκαν για τα περαιτέρω.

Έτσι έφυγε στα 54 μόλις χρόνια της πρόωρα η VIVIEN LEIGH.

Το σώμα της αποτεφρώθηκε στο κρεματόριο GOLDERS GREEN και η τέφρα της σκορπίστηκε στη Λίμνη δίπλα στο σπίτι της στο ΤΙΝΚΕΡΕΙΤΖ ΜΙΛΛ στο ΑΝΑΤΟΛΙΚΟ ΣΑΣΕΞ στην ΑΓΓΛΙΑ.

Η VIVIEN LEIGH θεωρούταν μια από τις ομορφότερες ηθοποιούς όλων των εποχών πράγμα που επισκίασε το μεγάλο της ταλέντο, τόσο ο σύζυγός της LAURENCE OLIVIER, όσο ο σκηνοθέτης Τζορτζ Κιούκορ και ο σεναριογράφος Γκάρσον Κέινιν σχολίασαν το γεγονός αυτό, εκθιάζοντας το ταλέντο της και τονίζοντας ότι οι ωραίες γυναίκες σπάνια θεωρούνται καλές ηθοποιοί καθώς δεν απαιτείται από εκείνες κάτι τέτοιο. Η LEIGH όμως αποτελούσε εξαίρεση στον κανόνα καθώς ήταν φιλόδοξη και προσπαθούσε να ξεπερνά τον εαυτό της σε κάθε της εμφάνιση.

Υποδύθηκε πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες, αρχικά σε δραματικά έργα και έπειτα πρόσθεσε και την κωμωδία στο ρεπερτόριό της ερμηνεύοντας θεατρικά έργα του Νόελ Κάουαρντ και συμμετέχοντας σε μιούζικαλ. Η ίδια υποστήριξε ότι:

    "Είναι πιο εύκολο να κάνεις το κοινό να κλάψει από το να γελάσει" 

αναδεικνύοντας πολύ σωστά το δυσκολότερο της κωμωδίας από το δράμα    

Έλαβε αναγνωρισιμότητα αμέσως μετά τις πρώτες της θεατρικές εμφανίσεις στην Αγγλία και έγινε γνωστή και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού με τη συμμετοχή της στο "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" για την οποία οι New York Times έγραψαν ότι:

    "Η επιλογή της ως Σκάρλετ Ο'Χάρα δικαίωσε το παράλογο κυνήγι ταλέντων από το οποίο αναδείχτηκε νικήτρια. Είναι τόσο κατάλληλη για το ρόλο όσον αφορά ταλέντο και εμφάνιση που οποιαδήποτε άλλη επιλογή θα ήταν ασύλληπτη"    

Ο κριτικός κινηματογράφου Λίοναρντ Μέιτλιν χαρακτήρισε το "Όσα Παίρνει ο Άνεμος" ως μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, τονίζοντας το γεγονός ότι η LEIGH υποδύθηκε το ρόλο της Σκάρλετ αγγίζοντας την τελειότητα, ενώ η κριτικός Πολίν Κάελ, σχολιάζοντας το "Λεωφορείον ο Πόθος", έγραψε ότι η VIVIEN LEIGH και ο MARLON BRANDO έδωσαν δυο από τις καλύτερες ερμηνείες όλων των εποχών.

Όσον αφορά τις θεατρικές της εμφανίσεις η Λι έλαβε τόσο την εύνοια, όσο και την απόρριψη ορισμένων κριτικών που την έβλεπαν απλά ως τη σύζυγο του Λόρενς Ολίβιε. Κύριος πολέμιός της υπήρξε ο Κένεθ Τάιναν, ο οποίος σχολίασε αρνητικά τόσο την εμφάνισή της στο Τίτος Ανδρόνικος, ως Λαβίνια, όσο και την εμφάνισή της στο Μάκβεθ, ως Λαίδη Μάκβεθ.

Αυτή ήταν η VIVIEN LEIGH......

Ένα πέρασμα μαγικό της Φύσης και της Τέχνης......μια ζωγραφιά τέχνης με φόντο το Υπέροχο πρόσωπό της και τα ανυπέρβλητα μάτια της....

Μια Γυναίκα που δεν έμεινε υποκριτικά στην σκηνική της παρουσία και στο φυσικό της κάλος αλλά μπήκε δαιμονισμένα θα έλεγε κανείς στα βάθη της ερμηνείας και της υποκριτικής με τόσο πάθος που η κούραση και η αφοσίωση έσκαψε ανεπανόρθωτα την υγεία της.....

Θα την θυμόμαστε πάντα στα κάδρα της, στα Κινηματογραφικά καρέ της, στις εναλλαγές των εκφράσεών της...

δεν θα τολμάμε να ακουμπήσουμε το χέρι μας πάνω σε εκείνο το μαγικό πρόσωπό της......που τόσα μα τόσα χρόνια σαγήνεψε το Θέατρο και τον Κινηματογράφο......